تهران- الکوثر: امام موسی صدر در لبنان انقلابی به پا کرد. آن زمان ها در لبنان دین و دینداری جلوه و معنایی نداشت. خصوصا در اوج شیوع حرکتهای کمونیستی. همه چیز تفاخر و تظاهر و تجملات بود و الگویشان، فرانسه و آمریکا و غرب. فقرا و بیچاره ها، که نمی توانستند در این راه گام بردارند، به حرکتهای کمونیستی می پیوستند تا حق خود را از حکومت و ثروتمندان و روزگار بستانند.

در این بین امام موسی صدر وارد شد. اسلام راستینی که او نشان داد، همه را مبهوت خود کرد.

کسی که رییس جمهور و وزرای لبنان و دیگر کشورها احترامش می کردند، زندگی ای برای خود نداشت. نه خانه ای به نام خود داشت نه قصر و ویلایی و نه زمین.

یکی از لبنانی ها تعریف می کرد: وقتی امام به منزل فقیرانه ما در طرابلس آمده بود بچه ها خیلی خوشحال شده بودند. دور او جمع شده بودند و با او حرف می زدند.

هنگامی که امام موسی صدر داشت در اتاق بچه ها نماز می خواند، پسرم آمد و گفت: پدر، جوراب امام پاره است!

گفتم حتما می خواهی بپرسی چرا زنش برایش ندوخته؟

گفت نه. چرا یکی دیگر نمی خرد.

گفتم مردم امام را با عقل و کلامش می شناسند نه لباسهایش. ضمنا خدا به او هیبت و سیمای جذاب عطا کرده که از هر چیزی بهتر است. 

وقتی کلام بچه ام را به امام گفتم، بچه را در آغوش کشید و بوسید و گفت: هنوز هم می خواهی دکتر شوی؟

منبع:moodkerbes.info