تهران- الکوثر:   وقتی نظام فکری خراب شد، همه‌چیز به هم می‌ریزد و رفتارهای غلط، یکی پشت سر دیگری می‌آید؛ مثلاً کسی که همه‌چیزش شده است نعمت‌های دنیایی و اصلاً به امتحان بودن و ابتلاء بودن آن نگاه نمی‌کند، آن‌قدر برای دنیا تلاش خواهد کرد تا اینکه عمرش تمام می‌شود و می‌بیند همه‌اش را هدر داده است. چرا؟ به خاطر این نظام فکری باطل!
اما چرا این نظام فکری خراب را دارد؟ چون دلش پول می‌خواهد، زیاد هم می‌خواهد! و همین مال‌دوستی بسیار، او را به دنیادوستی کشانده و دنیادوستی فکر و عملش را خراب کرده است.
حالا باید چه‌کار کند؟ باید در این دنیا با انفاق و یتیم‌نوازی و کمک به مساکین، خودش را نجات می‌دهد و به امتحان بودن نعمت‌ها ایمان پیدا می‌کند یا باید منتظر روز قیامت باشد! روزی‌که زمین به‌شدت می‌لرزد و خدا و فرشتگان صف‌به‌صف می‌آیند... در آن روز دیگر اوست و جهنم؛ و دیگر تذکر فایده ندارد. آری، هرچه هست، عذاب است و بندهای قیامت... عذاب‌های سخت و بی‌مانند...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

کَلاَّ إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا (21) وَ جاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا (22) وَ جی‏ءَ یوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یوْمَئِذٍ یتَذَکَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّکْرى‏ (23) یقُولُ یا لَیتَنی‏ قَدَّمْتُ لِحَیاتی‏ (24) فَیوْمَئِذٍ لا یعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ (25) وَ لا یوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ (26)