تهران-الکوثر: ازاینکه مردم فداکار و انقلابی ایران در امور شخصی به مصرف گرایی سوق داده شوند.. به خدا پناه می برم. آنان که تجملات... را از روی بی دردی ناشی از وسعت و توانایی مالی انجام می دهند، به خود آیند و به انفاق روی آورند و آنان که با سختی و تنگ دستی، بر خود چنین چیزی را تحمیل می کنند، از این امر خسارت بار دست بکشند.[1]

مصرف گرایی برای جامعه، بلای بزرگی است. اسراف روزبه روز شکاف های طبقاتی و شکاف بین فقیر و غنی را بیشتر و عمیق تر می کند... . مصرف گرایی، جامعه را از پای درمی آورد. جامعه ای که مصرف آن از تولیدش بیشتر باشد، در میدان های مختلف شکست خواهد خورد. ما باید عادت کنیم مصرف خود را تعدیل و کم کنیم و از زیادی ها بزنیم.[2]

در همه امور زندگی تان سادگی را رعایت کنید. اولش هم، همین مجلس ازدواج است. از اینجا شروع می شود. اگر ساده برگزار کردید، قدم بعدی اش هم می شود ساده؛ و الاّ شما که رفتید، آن مجلس کذایی مثل اعیان و اشراف های زمان طاغوت را درست کردید، دیگر نمی توانید بروید توی خانه کوچکی، مثلاً با وسایل مختصری زندگی کنید.[3]

از اول، زندگی را پایه اش را براساس سادگی و ساده زیستی بگذارید تا زندگی بر خودتان، بر کسانتان و بر مردم جامعه ان شاءالله آسان شود.[4]

اسیر تجملات و تشریفات و چشم و هم چشمی ها نشوید. خودتان را در دام مسابقه مادی در امر زندگی نیندازید. هیچ کس در این مسابقه خوشبخت و کامیاب نمی شود. این ظواهر زرق و برق دار زندگی شخصی، اینها هیچ کدام انسان را نه خوشبخت می کند، نه دلشاد و راضی... .[5]

زندگی باید با کفاف و راحت بگذرد نه پرخرج و مسرفانه. این دو تا را بعضی ها چرا با هم اشتباه می کنند؟ با کفاف یعنی محتاج کسی نباشند و بتوانند زندگی شان را اداره کنند، بدون احتیاج به هیچ کس. دلخوشی هم باید داشته باشند، و اِلاّ زندگی با درآمد زیاد و مخارج زیاد و تشریفات، که خوب نیست. اینها اصلاً راحتی نمی آورد، دلخوشی نمی آورد.[6]

زندگی تان را بر پایه اسراف قرار ندهید؛ زندگی را ساده قرار دهید. زندگی را آن طوری که خدای متعال می پسندد، قرار دهید و از طیبات الهی بهره مند شوید؛ بر حسب اعتدال و عدالت.[7]

یکی از موجبات سعادت خانواده ها و اشخاص، این است که تقیدات زاید و تجملات زیادی و پرداختن بیش از اندازه لازم به امور مادی، از زندگی ها دور شود. دست کم بخش اصلی زندگی محسوب نشود. یک چیز حاشیه ای، یک کنار باشد.[8]

ساده زندگی کردن منافاتی با رفاه هم ندارد. آسایش که اصلاً در سایه ساده زندگی کردن است.[9]

قناعت کنید، از قناعت خجالت نکشید. بعضی ها خیال می کنند که قناعت مال آدم های تهی دست و فقیر است و اگر آدم داشت، دیگر لازم نیست، قناعت کند. نه، قناعت یعنی در حد لازم و در حد کفایت، انسان توقف کند.

پی نوشت ها:

[1]. پیام مقام معظّم رهبری به گردهمایی سراسری فرماندهان بسیج، به مناسبت سالروز انتشار پیامبر رهبر فقید انقلاب برای تشکیل بسیج مستضعفان و گرامیداشت هفته بسیج، 2/9/1368.

[2]. بیانات مقام رهبری در خطبه های نماز عید فطر، 15/9/1381.

[3]. مطلع عشق، (گزیده ای از رهنمودهای حضرت آیت الله خامنه ای به زوج های جوان)، گردآورنده: محمدجواد حاج علی اکبری، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص 100.

[4]. همان.

[5]. همان، ص 98.

[6] همان، ص 99.

[7]. همان، ص 98.

[8]. همان.

[9]. همان.

[10]. همان، ص 100.