هنگامی که رسول خدا صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ به معراج رفت، بر فرشته ای از فرشتگان مرور نکرد، مگر آنکه با دیدن او شادمان گشت، تا آنکه با فرشته ای مواجه شد که شادمان نگشت و همچون دیگر فرشتگان شادی نکرد و سخنی نگفت و حضرت او را خاموش و دَرهم کشیده دید.

رسول خدا صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ به جبرئیل فرمود: بر فرشته ای از فرشتگان مرور نکردم، مگر آنکه شادمان بود و خوش آمد گفت؛ و لبخند، مهربانی و شادی از او دیدم، به جز این فرشته، او کیست؟

جبرئیل گفت: ای رسول خدا! او مالک و خزینه دار دوزخ است، خداوند این چنین قرارش داده است.

رسول خدا صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ از جبرئیل خواست که از آن فرشته بخواهد تا آفرینش خدا و دوزخ را نشانش دهد.

پس جبرئیل به او گفت: ای مالک! همانا این محمّد رسول خدا است و به من فرمود: بر فرشته ای از فرشتگان مرور نکرده مگر آنکه آنها شادمان بوده و خوش آمد گفته اند، به غیر از تو؛ و من به او گفتم که او مالک و خزینه دار دوزخ است، خداوند او را چنین قرار داده است؛ و از من درخواست نمود که از تو بخواهم تا آتش را نشانش دهی.

حضرت فرمود: پس طبقه ای از طبقه های دوزخ را گشود؛ و رسول خدا صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ با دیدن آن گریان شد و تا وقتی که رحلت نمود خنده و شادمانی نکرد.