روزنامه الزمان چاپ لندن در مقاله ای به قلم سجاد بیرقدار تحت عنوان «کشور کردستان بزرگ..رؤیای ازدست رفته» نوشت: یکی از بارزترین نتایج گرداب خشونت موجود در خاورمیانه در روزهای جاری می تواند احتمال تشکیل کشور مستقل کردستان در شمال عراق، شمال غربی [شرقی] سوریه، شرق ترکیه و شمال غربی ایران باشد. البته به نظر می رسد آنچه را که کردها طی یکصدسال گذشته از دست داده اند امروز نیز دور از دسترس باشد اگرچه حکومت اقلیم کردستان عراق تصمیم به اجرای همه پرسی برای جدائی از عراق دارد.
هیچ کس منکر آن نیست که باقی ماندن کردها در کشورهای مستقل توسط قدرتهای خارجی موجب شده است که آنها بیش از هرچیز از بی توجهی به فرهنگشان و به حاشیه رانده شدن و از همه مهمتر نادیده گرفته شدن خواسته های مشروع قومیتی در ترکیه و سوریه و ایران و عراق رنج ببرند. کردها به اجبار در معرض ذوب در ملتها و فرهنگها قرار گرفته اند و به آنها فرصتی برای تحقق آرزوهای قومیتی شان داده نشده است.
آنکارا همان گونه که در برابر خواسته های کردها در عراق مقاومت می کند نمی تواند اجازه دهد خطر کردها در مرزهای جنوبی اش در سوریه نیز امتداد یابد و به همین علت بر شدت مقابله با کردها در این دو جبهه می افزاید. به همین علت شاهد مداخله ترکیه در سوریه و جلوگیری از نفوذ آنها به خارج از منطقه خود در سوریه هستیم.

 غربی ها که به مدت یک هزار سال مسئله کردها را انکار می کردند نیز اکنون به میدان آمده اند تا از این اهرم بهره برداری کنند! آمریکا برای اعمال فشار برترکیه از یک سو و تضمین وجود متحدی دیگر که ممکن است درحد اسرائیل قابل اتکا باشد حساب زیادی روی مسئله کردها باز کرده است تا بتواند منابع غنی نفت را در این منطقه تحت کنترل خود درآورد.
همانگونه که اروپائی ها به ترکیه بی اعتمادند، آمریکائی ها نیز به عربها اعتمادی ندارند. البته طمع ورزی های روسیه را نیز نباید فراموش کرد. این موضوع یادآور توافقنامه سایکس پیکو است که افزون بر فرانسه و انگلیس، روسیه نیز یکی از طرف های آن بود.