انتخاب رویکرد نقادانه و بهره‌مندی از اعتبار
مفسران قرآن در مواجهه با تنوع قرائات، معمولاً یکی از سه مسیر را انتخاب می‌کنند؛ اما علامه طباطبایی با عزمی استوار، شیوه “نقد و گزینش” را در تفسیر خویش پیاده‌سازی نموده است. در مواردی که اختلاف قرائات مطرح می‌شود، ایشان به سادگی از کنار آن‌ها عبور نکرده، بلکه به نقد و بررسی تطبیقی آن‌ها پرداخته و با تکیه بر مرجحات مستحکم روایی و ادبی، قرائت نهایی خود را به اثبات می‌رساند. این رویکرد نشان می‌دهد که معیار ایشان صرفاً رواج یک قرائت نیست.
تمایز روش تفسیری علامه با اکتفا به حفص
آنچه روش تفسیری علامه طباطبایی را متمایز می‌سازد، عدم اکتفا به قرائت مشهور “حفص از عاصم” به عنوان تنها معیار است. علامه با وجود ارجح دانستن برخی قرائت‌ها، از سایر قرائت‌هایی که واجد شرایط اعتبار لازم بوده‌اند، در تفسیر خود بهره برده است. این روش چندوجهی در برخورد با قرائت، تأثیر مهم و ماندگاری بر ساختار و دقت آیات تفسیرشده در اثر ماندگار ایشان، یعنی المیزان، به جای گذاشته است.
جهت دسترسی به منبع کامل، لطفاً اینجا کلیک نمایید.