به اشتراک بگذارید

آیه کرامت زیر ذره‌بین گیتی‌شناسی؛ نقد کریمیان بر «ذاتیات ناسوتی» در منظومه فکری علامه ره

حلیل انتقادی علی کریمیان بر تفسیر علامه طباطبایی از آیه کرامت، بر تقاطع حساس میان کلام، فلسفه و هرمنوتیک قرآنی انگشت می‌گذارد؛ این پژوهش به طور خاص بر این فرض متمرکز است که تسلط مفروضات فلسفه مشاء بر مباحث مربوط به قوا و ذات انسان ناسوتی، می‌تواند در رتبه‌بندی کرامت ذاتی انسان، نوعی محدودیت پارادایمی نسبت به دیدگاه اصیل علامه ایجاد کرده باشد.

مقاله «ملاحظات گیتی شناختی بر تفسیر علامه طباطبایی پیرامون آیه کرامت» نوشته علی کریمیان، یک نقد ساختارمند بر یکی از مباحث بنیادین در فلسفه تفسیر قرآن است. کریمیان معتقد است که در تأویل علامه طباطبایی از مفهوم کرامت انسانی، گرچه مبانی اصیل اسلامی حفظ شده، اما نفوذ آرای فلسفه مشاء، به‌ویژه در باب «قوا و ذاتیات نفوس ناسوتی» و رتبه‌بندی آن‌ها، یک عدم انطباق گیتی‌شناختی ایجاد کرده است.

این اثر تلاش می‌کند با تفکیک دقیق مبانی هر دو دستگاه فکری، نشان دهد که چگونه پذیرش مفروضات مشائی ممکن است از عمق و گستره حقیقی کرامت الهی که در آیه متجلی است، بکاهد و آن را در چارچوب‌های محدودتر متافیزیکی محصور سازد.
 

 

جهت دسترسی به منبع کامل، لطفاً اینجا کلیک نمایید.

پربازدیدترین