جهان تشیع و ملت ایران در هجدهم محرم، معادل بیست و چهارم آبان ماه امسال، در غم از دست دادن یکی از بزرگترین افتخارات خود سوگوار شدند: استاد والامقام علامه سید محمد حسین طباطبایی (رضوان الله علیه). ایشان به عنوان یکی از برجسته‌ترین حکما، فلاسفه، عرفا و مفسران اسلام در قرن حاضر شناخته می‌شدند که با انفاس قدسی خود، نه تنها دل‌های شاگردان و مریدانشان، بلکه هر فردی که با آثار وزین ایشان آشنا می‌شد را زنده نگه می‌داشتند. علامه طباطبایی که سال‌های متمادی در قم و سایر بلاد ایران به تدریس حکمت، فلسفه، تفسیر و علوم اسلامی مشغول بودند، از منظر بسیاری از آشنایان با نام و آثارشان، به عنوان یک مفسر بزرگ، حکیم و عارف مسلم شناخته شده‌اند.
مرحوم علامه طباطبایی نه تنها در علوم معقول (فلسفه و حکمت) بلکه در علوم منقول نیز از نوادر روزگار محسوب می‌شدند و بسیاری از بزرگان به عظمت علمی ایشان اذعان داشتند؛ با این حال، در عصر حاضر، قول ایشان به ویژه در حوزه تفسیر و معارف، مورد اعتماد فراوان قرار گرفته است. آثار گرانبهای ایشان، از جمله تفاسیر و مباحث فلسفی، امروزه به عنوان یکی از منابع موثق و اساسی اسلامی و معارف شیعی مورد استناد قرار می‌گیرند. در همین راستا، کتاب «علامه طباطبایی و حدیث» اثر دکتر احمد احمدی، گواهی بر اهمیت و تداوم پرداختن به ابعاد مختلف علمی این استاد بزرگوار در محافل علمی پس از رحلت ایشان است.
جهت دسترسی به منبع کامل، لطفاً اینجا کلیک نمایید.