علامه طباطبایی در تحلیل رابطه بین اخلاق و دین، به استقلال اخلاق در سه عرصه مفاهیم، هستی‌شناسی و روان‌شناسی تأکید می‌کند. از دیدگاه ایشان، اخلاق نه تنها چارچوبی فطری دارد بلکه به طور همزمان از نظر شرعی و عقلی نیز معتبر است. این نگرش، پیوندی معنادار میان اخلاق، دین و فطرت برقرار می‌سازد و نشان‌دهنده عمق و گستردگی نگاه فلسفی علامه به این مسئله بنیادین است.
در این بین، علامه اصل مبدا و معاد را به عنوان دو رکن اساسی افعال اخلاقی مطرح می‌کند که بازتاب‌دهنده ضمانت تحقق اخلاق در عالم هستی و آخرت است. این نگرش ضمن تبیین نظریه‌های هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی نشان می‌دهد چگونه اخلاق در بستر دین و فطرت می‌تواند مستقل و در عین حال هماهنگ با اصول دینی باشد.
جهت دسترسی به منبع کامل، لطفاً اینجا کلیک نمایید.