به اشتراک بگذارید

اخلاقی شدن یعنی بازگشت به آستان معرفت توحیدی؛ رویکرد علامه طباطبایی به غایت انسان

مقاله مصطفی خلیلی با عنوان «اخلاق توحیدی از دیدگاه علامه طباطبایی»، اخلاق اسلامی را به واسطه مبنای وحیانی‌اش از سه مکتب اخلاقی رایج (یونانی، نسبیت‌گرا و عمومی) متمایز می‌سازد و تأکید می‌کند که اخلاقی شدن حقیقی به معنای بازگشت به معرفت توحیدی و رسیدن به غایت خلقت است.

اخلاقی شدن یعنی بازگشت به آستان معرفت توحیدی؛ رویکرد علامه طباطبایی به غایت انسان

تمایز اخلاق توحیدی علامه طباطبایی از مکاتب بشری با تأکید بر مبنای وحیانی

مقاله «اخلاق توحیدی از دیدگاه علامه طباطبایی» به قلم مصطفی خلیلی، بر شاخصه اصلی تمایز اخلاق اسلامی تأکید می‌کند: وحیانی و توحیدی بودن آن در مقایسه با مکاتب اخلاقی رایج. این مقاله به تشریح این نکته می‌پردازد که در حالی که مسلک‌های اخلاقی قدیمی (مانند یونان، نسبیت‌گرایی و مکاتب عمومی) به دنبال تعدیل رفتار هستند، اخلاق توحیدی بر مبنای نگرش خاصی به خلقت و غایت انسان استوار است.

اخلاقی شدن به مثابه بازگشت به معرفت توحیدی؛ هدف نهایی مسیر اخلاقی

نکته کانونی در این پژوهش، دیدگاه علامه طباطبایی است که اخلاقی شدن را به معنای بازیافتن به آستان معرفت توحیدی می‌داند. بر این اساس، تمام مراحل و مؤلفه‌های اخلاقی، تنها مقدمه‌ای برای نیل به این «قله رفیع انسانی» هستند. مقاله حاضر با هدف مشخص، چیستی و مؤلفه‌های کلیدی این اخلاق توحیدی را صرفاً از منظر این مفسر بزرگ مورد بررسی قرار می‌دهد.


جهت دسترسی به منبع کامل، لطفاً اینجا کلیک نمایید.

پربازدیدترین