در ویدئویی که این روزها از یکی از اسیران تازه‌آزادشده اسرائیلی منتشر شده، او با حیرت و صراحت می‌گوید که در دوران اسارتش، اجازه یافته سریال «سیّدنا یوسف» را ببیند؛ یعنی همان سریال ایرانی «یوسف پیامبر» یا «یوسف صدیق» با دوبله عربی که نخستین بار توسط شبکه الکوثر معاونت برون‌مرزی صداوسیما انجام و پخش شد.
جمله ساده او یعنی اشاره به اینکه داستان یوسف و یعقوب را از طرف آن‌ها به‌زبان عربی دریافته، خود روایتگر عمقی فرهنگی است که ریشه در نفوذ نرم ایران دارد.
- نفوذ نرم ایران در قلب دنیای صهیون
آنچه در کلام این اسیر اسرائیلی عیان می‌شود، فراتر از یک تجربه شخصی است: در دل ماجرای سخت و خشن هفتم اکتبر، در میان جنگ روانی و تبلیغاتی عظیم علیه جبهه مقاومت، صحنه‌ای از «تسخیر فرهنگی» شکل ظاهری گرفته است. تصویری که نشان می‌دهد روایت قرآنیِ با اجرای هنرمندانه ایرانی، در سکوتِ و بی‌سلاح، راه خود را تا ذهنِ دشمن جنگی می‌گشاید.
بیشتر بدانید
عملیات «طوفان آزادگان سه»؛ آزادی حدود ۴ هزار اسیر فلسطینی| مع المراسلین
دکتر احمد الزین: طرح صلح ترامپ خدمت به رژیم صهیونیستی است| قضیة ساخنة
این رخداد، نمونه‌ای زنده از همان معنای «قدرت نرم» است که نه با موشک که با معنا و روایت در جان انسان نفوذ می‌کند.
سریالی که سال‌ها پیش با سرمایه معنوی صداوسیمای جمهوری اسلامی و نگاه هنرمندانه فرج‌الله سلحشور ساخته شد، اکنون در برزخ نبرد غزه نیز زنده است؛ از قاب رمضان‌های ایرانی تا ذهن اسیر اسرائیلی، ادامه همان جغرافیای فرهنگی است که مرز نمی‌شناسد.
در زمانی که رسانه‌های غربی می‌کوشند ایران را به حاشیه میدان‌های تاثیر جهانی برانند و حتی در همین کشور خودمان، مسابقه‌ای بی‌سابقه برای تخریب صداوسیما در جریان است، همین ویدیو به‌روشنی گواه است که روایت هنری ایرانی از قرآن، نه‌تنها در منطقه خود که در قلب اسرائیلی‌ترین لحظه‌های بحران در منطقه نیز شنیده می‌شود.
این اتفاق، اگر درست‌تر دیده شود، نه حاشیه جنگ، بلکه نشانه یک برتری تمدنی است و می‌گوید آنجا که قدرت ایمان و زبان روایت، بر سیم‌خاردارها و دیوارهای آهنین غلبه می‌کند، کودک تضعیف، تخریب، انکار و وارونه‌نمایی هرچه بیشتر روی پنجه پا بلند شود تا قد بکشد و عرض‌اندامی کند، بی‌حاصل است.
همین‌که شاید تاریخ در آینده بنویسد که بخشی از «نبرد هفتم اکتبر» نه در زیر آتش، که در آرامش یک قاب سریال ایرانی، در محل نگهداری اسیر یا اسیرانی ایرانی رقم خورد، کافی است.