خوزستان، استانی است که منابع نفتی غنی و رودخانه کارون آن، نقش حیاتی در اقتصاد ایران ایفا می‌کنند. نخستین چاه نفت در خاورمیانه در سال ۱۹۰۸ در مسجدسلیمان حفاری شد و پس از آن، میدان‌های نفتی اهواز و آغاجاری تولید نفت کشور را به‌طور چشمگیری افزایش دادند. میدان نفتی اهواز، واقع در نزدیکی کارون، یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های نفتی ایران است و بخش عمده‌ای از تولید نفت کشور را تأمین می‌کند. این منابع، در کنار رود کارون، نماد قدرت اقتصادی و صنعتی استان هستند، هرچند بهره‌برداری از آن‌ها با چالش‌های زیست‌محیطی و اجتماعی نیز همراه است.
رود کارون، شاهرگ حیاتی خوزستان، از کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گیرد و پس از عبور از دشت‌های استان به شط العرب در خرمشهر می‌رسد. این رودخانه با طول حدود ۹۵۰ کیلومتر و میانگین جریان ۵۷۵ متر مکعب در ثانیه، آب شیرین منطقه را تأمین و بیش از ۲۸۰ هزار هکتار زمین کشاورزی را آبیاری می‌کند. کارون تنها مسیر آبی قابل کشتیرانی در ایران است و از اوایل قرن بیستم نقش مهمی در حمل‌ونقل نفت و کالاهای تجاری به خلیج فارس داشته است.
در انتهای مسیر، دشت‌های خوزستان که به «شکرستان» معروف هستند، حاصلخیزترین مناطق کشاورزی استان را تشکیل می‌دهند. آب و هوای گرم و مرطوب و خاک غنی این دشت‌ها محیط مناسبی برای کشت نیشکر فراهم کرده است. نیشکر نه تنها منبع اقتصادی مهمی برای تولید شکر و صنایع جانبی است، بلکه بخشی از فرهنگ و هویت مردم این استان را نیز شکل داده و نماد باروری و شکوفایی کشاورزی خوزستان است.