هفته وحدت، فرصتی است تا امت اسلامی بار دیگر به آموزه‌های پیامبر اکرم(ص) و سیره اهل‌بیت(ع) بازگردند و معنای حقیقی برادری دینی را تجربه کنند. این هفته یادآور تدبیر امام خمینی(ره) است که اختلاف تاریخی میان شیعه و سنی در تاریخ ولادت پیامبر اکرم(ص) را به فرصتی برای همبستگی تبدیل کرد.
نام‌گذاری ۱۲ تا ۱۷ ربیع‌الاول به عنوان هفته وحدت، یک ابتکار صرفاً نمادین نبود؛ بلکه راهبردی کلان برای مقابله با سیاست‌های تفرقه‌افکنانه استعمار و دشمنان اسلام بود.
اسلام از آغاز، دینی برای همه بشریت معرفی شد. قرآن کریم مسلمانان را به وحدت فرا می‌خواند: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا» (آل‌عمران/۱۰۳). این آیه نه‌تنها خطاب به مسلمانان نخستین بود، بلکه پیام جاودانه‌ای برای همه نسل‌هاست.
امروز در دنیایی که اسلام‌هراسی، افراط‌گرایی و نزاع‌های قومی و مذهبی به دست قدرت‌های استکباری دامن زده می‌شود، اهمیت هفته وحدت بیش از هر زمان دیگری آشکار شده است. وحدت، نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت برای بقا و پیشرفت جهان اسلام است.
بیشتر بدانید:
پاسخ ايران به اقدام غيرقانوني اروپا در بازگشت تحريم‌ها| قضية ساخنة
مقاومت لبنان، مانع اصلي تحقق طرح اسرائيل بزرگ در منطقه| مع المراسلين
- مراتب وحدت در کلام رهبر انقلاب
رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانات ۲۴ آبان ۱۳۹۸ مراتب اتحاد دنیای اسلام را چنین تبیین کردند: «اتّحاد دنیای اسلام مراتبی دارد؛ پایین‌ترین مرتبه‌اش این است که جوامع اسلامی، کشورهای اسلامی، دولتهای اسلامی، اقوام اسلامی، مذاهب اسلامی، علیه هم دست به تعرّض نزنند، با هم معارضه نکنند، به یکدیگر ضربه نزنند؛ این قدم اوّل است.
بالاتر از این، این است که دنیای اسلام علاوه بر اینکه به یکدیگر ضربه نمیزنند، در مقابل دشمن مشترک هم دست به دست هم بدهند، اتّحاد واقعی و کافی داشته باشند، از یکدیگر دفاع کنند.
از این بالاتر هم این است که کشورهای اسلامی، ملّتهای اسلامی هم‌افزایی کنند. کشورهای اسلامی از لحاظ علمی، ثروت، امنیّت و قدرت سیاسی در یک سطح نیستند، می‌توانند به یکدیگر کمک کنند.
مرحله‌ی بالاتر هم این است که همه‌ی دنیای اسلام متّحد بشوند در جهت رسیدن به تمدّن نوین اسلامی. این چیزی است که جمهوری اسلامی هدف غایی قرار داده است.»
این سخنان، نقشه راه امت اسلامی را ترسیم می‌کند؛ مسیری که از پرهیز از نزاع‌های داخلی آغاز می‌شود و تا هم‌افزایی علمی، اقتصادی و سیاسی و نهایتاً تحقق تمدن نوین اسلامی امتداد می‌یابد.