چرا رمان «اثریا» را نوشتید؟
نیما اکبرخانی از علاقه‌مندان به ادبیات جنگ است که با مشاهده خلأ تولید رمان در زمینه جنگ سوریه، تصمیم گرفت داستانی در این زمینه بنویسد. او می‌گوید خاطرات رزمندگان آن زمان منتشر نشده بود و تنها روایت‌های محدودی از خانواده شهدا در دسترس بود، همچنین اسناد جنگ محرمانه بود. بنابراین، برای پر کردن این خلأ و ارائه تصویری واقعی از جنگ، «اثریا» را به زبان عامیانه و از زبان رزمنده‌ای ساده نوشت.
آیا برای خواندن «اثریا» نیاز به پیش‌زمینه هست؟
رمان «اثریا» نیازی به پیش‌زمینه خاص ندارد و داستانی است که از صبح تا شب روایت می‌شود. اکبرخانی می‌گوید مخاطبان نوجوان و بزرگسال می‌توانند داستان را بخوانند، اگرچه محتوای جنگ کمی خشن است، اما اگر مخاطب بداند با ادبیات جنگ سر و کار دارد، مشکلی پیش نخواهد آمد. این اثر تلاش می‌کند واقعیت‌های جنگ را با زبان صمیمی و ملموس منتقل کند.
بیشتر بدانید:
چه عواملي موجب پيروزي ايران در جنگ ۱۲ روزه تحميلي شد؟
طرح «ينون»؛ راهبرد اسرائيل براي تجزيه سوريه به دولت‌هاي كوچك
چرا زبان رمان محاوره‌ای است؟
نویسنده می‌گوید رزمندگان به زبان رسمی صحبت نمی‌کردند و امروز با حضور فضای مجازی، زبان گفت‌وگو تغییر کرده است. او با انتخاب زبان محاوره‌ای و روزمره تلاش کرده روایت را به زبان طبیعی مردم نزدیک کند. شخصیت رمان رزمنده‌ای است که اهل قلم نیست و نوشته‌هایش برای فرزندش است. بنابراین روایت او باید ساده و معمولی باشد، نه رسمی و ادبی.
روایت جنگ‌های امروزی چه تفاوتی با گذشته دارد؟
اکبرخانی معتقد است فقط کسانی که خود تجربه جنگ داشته‌اند، می‌توانند جنگ را درک کنند. ادبیات جنگ کمک می‌کند تا این تجربه زیسته به خوانندگان دیگر منتقل شود و آنها بتوانند خود را جای رزمندگان بگذارند. این آگاهی می‌تواند در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی تأثیرگذار باشد، بخصوص برای کسانی که مستقیم با جنگ مواجه نبوده‌اند.
نقش ادبیات در آگاهی از تاریخ جنگ چیست؟
خواندن تاریخ جنگ‌ها کاری دشوار است که همه نمی‌توانند از پس آن برآیند ولی ادبیات داستانی مثل «اثریا» این فاصله را پر می‌کند. ادبیات با جذابیت و تعلیق داستانی مخاطب را جذب می‌کند و به او کمک می‌کند بهتر و ساده‌تر تاریخ و واقعیت‌های جنگ را درک کند. این روش، واسطه‌ای برای فهم بهتر تاریخ و انتقال تجربه زیسته به نسل‌های جدید است.