پس از واقعه کربلا، صبر و استقامت حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) به‌عنوان چراغی فروزان برای ثبات و جهاد نمایان گردید. ایشان با تحمل درد و فقدان بسیار، مسیر را ادامه داد و پیام امام حسین (علیه‌السلام) را به جهانیان منتقل کرد. این نکات را حضرت آیت‌الله سید عادل حکیم در برنامه «انوار الاباء» بیان کردند.
سید عادل حکیم بیان داشت: در این لحظات به صبر حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) ادای احترام می‌کنیم. ممکن است برخی گمان کنند که باقی‌ماندگان اهل بیت (علیهم‌السلام) پس از واقعه عاشورا از کشتار نجات یافته‌اند، اما این تصور صحیح نیست. آنچه اهل بیت پس از کربلا تجربه کردند، استمرار شهادت بود؛ آنان هر روز کربلا را در خوراک، خواب و زندگی خود می‌زیستند و هر لحظه به نوعی شهدای معنوی بودند. شهادت جسمانی گرچه دردناک است، اما پایان می‌یابد و بیمه‌ای برای دخول در بهشت است؛ ولی باقی ماندگان پس از این فاجعه سال‌ها با جراح کربلا در قلب و روح خود دست و پنجه نرم کردند که این بزرگ‌ترین درد و سخت‌ترین ابتلاء است.
بیشتر بدانید:
نقش امام حسین علیه‌السلام در نهادینه‌سازی ارزش فداکاری و ایثار| أنوار الإباء
پاسخ تاریخی امام حسین (ع) به پرسش حضرت زینب درباره آزمون یاران در عاشورا| أنوار الإباء
ادامه دادند: حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) نمونه برجسته این مصیبت بود؛ زنی کامل در کمالات انسانی و زنانه، مملو از لطافت، صفا و مهر؛ پس درد او دوچندان بود، وقتی که برادران، فرزندان و عزیزان خود، از جمله ریحانه پیامبر، عباس علمدار و علی‌اکبر که شبیه‌ترین افراد به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود را از دست داد. این مصیبت چنان عمیق و بزرگ بود که تصورش دشوار است.
سید عادل حکیم افزود: با وجود این همه درد و رنج، حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) باید راه را ادامه می‌داد، اشک‌ها را فرو می‌خورد، زخم‌ها را پشت سر می‌گذاشت و مقابل دشمنان می‌ایستاد بدون اینکه ضعف نشان دهد یا فرصتی برای مسخره کردن آنان فراهم آورد. بدین ترتیب، حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) به شاهدی زنده بر مصیبت کربلا تبدیل شد و پیام عاشورا را به نسل‌های بعد منتقل نمود، تا صبر و مجاهدت ایشان در صفحات تاریخ جاودانه شود.