مسائل امنیتی:
پس از افزایش تنش‌ها در منطقه و حوادث امنیتی مختلف مانند خرابکاری‌ها توسط برخی اتباع غیرمجاز، ایران سیاست سخت‌گیرانه‌تری در قبال حضور مهاجران اتخاذ کرده است. دولت معتقد است که شرایط داخلی افغانستان اکنون نسبت به گذشته باثبات‌تر شده و دلیلی برای ادامه حضور گسترده پناهندگان وجود ندارد. همچنین نگرانی از ورود افرادی که ممکن است با گروه‌های خرابکار مرتبط باشند، موجب شده تمرکز بر کنترل و کاهش حضور مهاجران افزایش یابد.
بیشتر بدانید:
بررسي راهكارهاي ايران در مواجهه با فعال‌سازي مكانيسم ماشه
نتانياهو چگونه از آب گل‌آلود سويدا ماهي گرفت؟
فشار اقتصادی و منابع محدود:
تحریم‌های اقتصادی شدید غرب و کاهش ارزش پول ملی ایران باعث شده فشار مالی بر دولت و زیرساخت‌های کشور افزایش یابد. ایران سال‌ها هزینه‌های زیادی را از بابت یارانه‌ها و خدمات اجتماعی به مهاجران افغان پرداخت کرده که در شرایط کنونی اقتصادی، توان و ظرفیت کشور جوابگوی این حجم از مهاجران نیست. به‌ویژه اینکه محدودیت منابع و کسری بودجه کشور، ایران را وادار به اتخاذ سیاست‌های محدودکننده برای پذیرش و اقامت مهاجران کرده است.
سیاست‌های بازگشت و ساماندهی:
ایران با توجه به توافق‌ها و همکاری‌های دوجانبه با افغانستان، تلاش می‌کند بازگشت داوطلبانه یا مدیریت شده مهاجران را تسهیل کند. تغییرات قانونی که محدودیت‌هایی بر حضور اتباع خارجی در مناطق خاص ایجاد می‌کنند، نشان‌دهنده تمایل دولت به کاهش جمعیت مهاجر و کنترل بیشتر بر وضعیتشان است. این اقدامات در کنار تشدید کنترل‌ها، نشان‌دهنده سیاست صریح ایران برای پایان دادن به میزبانی گسترده از مهاجران افغانستانی است.