در واپسین روزهای جنگ ایران و عراق، رژیم بعث عراق در ۲۵ اسفند ۱۳۶۶، شهر حلبچه را هدف حمله‌ای شیمیایی قرار داد. این حمله که بخشی از عملیات انفال بود، با استفاده از گازهای خردل و اعصاب انجام شد و به کشته شدن حدود پنج هزار نفر از مردم غیرنظامی این شهر منجر شد. بسیاری از قربانیان، زنان و کودکان بی‌دفاع بودند که در خانه‌های خود جان باختند.

این جنایت هولناک، به دستور مستقیم صدام حسین و با فرماندهی علی حسن المجید، معروف به «علی شیمیایی»، انجام شد. هدف از این حمله، مجازات مردم کردستان عراق به دلیل حمایت از نیروهای ایرانی در جریان عملیات والفجر ۱۰ بود. این اقدام، نه تنها جنایتی علیه مردم حلبچه، بلکه جنایتی علیه بشریت به شمار می‌رود.

بیشتر بدانید:

به بهانه بزرگداشت بانوی مناظره‌های ادبی/ پروین و تابندگی اندیشه بر پرنیان شعر پارسی

پایان سرایش شاهنامه؛ آغاز روایت‌های تصویری نسل نو

بمباران شیمیایی حلبچه، به عنوان بزرگ‌ترین حمله شیمیایی مستقیم به یک منطقه شهری در تاریخ، همچنان در یادها باقی مانده است. این فاجعه، توجه جهانیان را به استفاده از سلاح‌های شیمیایی و پیامدهای فاجعه‌بار آن جلب کرد و به نمادی از مقاومت و مظلومیت مردم کردستان تبدیل شد.

امروزه، یاد و خاطره قربانیان این فاجعه، در مراسم‌های مختلف و بناهای یادبود گرامی داشته می‌شود. این رویداد، یادآور ضرورت مقابله با استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی و تلاش برای برقراری عدالت و صلح در جهان است.

حلبچه، شهری که در آتش جنایت بعث سوخت، امروز نمادی از مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم و بی‌عدالتی است. یاد قربانیان این فاجعه، همواره در دل تاریخ زنده خواهد ماند و صدای مظلومیت آنان، الهام‌بخش تلاش برای جهانی عاری از خشونت و سلاح‌های کشتار جمعی خواهد بود.

ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.