به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، به نقل از الاهرام مصریانی که از تمام مناطق، روستاها و استانها به نزد او می آیند، هر ساله در ماه رجب میلاد آن حضرت را جشن می گیرند. در ادامه به یادگارهای آن حضرت در مصر می پردازیم:

بیشتــر بدانیــد: 

برگزاری نمایشگاه موزه‌ای «سرزمین مهر» در چین

تمدن بزرگ ایران؛ میراثی کهن و مؤثر در تاریخ بشریت

• محله سیده زینب

محله سیده زینب بیش از ۴۰ اثر تاریخی اسلامی و قبطی را در خود جای داده است که مشهورترین آنها مرقد و مسجد سیده زینب است. مصریان سیده زینب را یاور و پناهگاه ضعفا در برابر هر ظلم و ستمی می‌دانند.

«معروف است که حضرت زینب(س) مصیبت کربلا را با برادرش امام حسین (رضی الله عنه) و شهادت آن حضرت در سال ۶۱ هجری دیدند و الگویی از یک بانوی صبور و مؤمن بودند که این مصیبت، وقارش را از بین نبرد.»

• تاریخچه مسجد حضرت زینب در قاهره

مشهد زینبی در طول قرن‌های گذشته چندین بار مورد بازسازی و توسعه قرار گرفته است. حاکمان مصر به آن توجه داشتند. ملک عادل سیدالدین ابوبکر بن ایوب در قرن ششم هجری آن را بازسازی کرد و شریف فخرالدین ثعلب جعفری آن را تعمیر کرد. این مسجد تا دوره عثمانی به همین شکل باقی ماند. در سال ۹۵۶ هجری، وزیر عثمانی، علی پاشا، آن را بازسازی کرد و آن را به مسجدی متصل به خود تبدیل کرد. امیر عبدالرحمن کتخدا در سال ۱۱۷۴ هجری آن را دوباره تجدید کرد و در آن یک چاه و حوضی برای وضو ساخت.

وزارت اوقاف مصر مسجد کنونی را در سال ۱۹۴۰ میلادی بنا کرد و در سال ۱۹۶۹ میلادی آن را گسترش داد و مساحتی برابر با مساحت اصلی به آن اضافه کرد. این الحاق به گونه‌ای است که انگار مسجدی مستقل است؛ به همین دلیل محرابی در آن ساخته شد و محراب قدیمی نیز حفظ شد. مسجد سیده زینب اخیراً در مراسمی رسمی و مردمی بازگشایی و مرمت شده است.

عمر محمد الشریف، پژوهشگر تاریخ در این باره به «الأهرام» می‌گوید که محله سیده زینب در قدیم به نام «قناطر السباع» (پل‌های شیرها) شناخته می‌شد زیرا سلطان ظاهر بیبرس بندقداری در آن مکان پل‌هایی ساخت تا آب را به قلعه که در آن زمان مقر حکومت مصر بود، برساند. این پل‌ها بر روی شاخه کوچکی از نیل ساخته شده بود و با نصب مجسمه‌های سنگی شیرها تزیین شده بود، زیرا سلطان ظاهر بیبرس شیر را به عنوان شعار ویژه خود (رنک) برگزیده بود. این پل‌ها همچنین به نام قناطر ظاهریه، به نام سلطان ظاهر بیبرس، خوانده می‌شد. این نام در دوره‌های مملوکی و عثمانی استفاده می‌شد و پل‌ها تا اواخر قرن نوزدهم همچنان پابرجا بودند. علی پاشا مبارک در کتاب خود «الخطط التوفیقیة» به آنها اشاره کرده است. این پل‌ها زیر میدان سیده زینب ناپدید شدند و این منطقه تا اواخر قرن نوزدهم به نام سیده زینب شناخته نشد.

این محله به این نام نامگذاری شد زیرا مسجد و آرامگاه سیده زینب دختر علی بن ابی طالب (رضی الله عنه) را در خود جای داده است. مادر او سیده فاطمه زهرا دختر رسول خدا (صلی الله علیه و سلم) است. سیده زینب در سال ششم هجرت به دنیا آمد و مصریان او را مادر بینوایان و سالخوردگان، رئیس دیوان و صاحب شورا می‌دانند.

• حضرت زینب برای مصر و مردمش دعا می‌کند

بر اساس روایات تاریخی، «سیده زینب در سال ۶۱ هجری به مصر سفر کرد و مسلمه بن مخلد انصاری، والی مصر به همراه جمعی از بزرگان کشور به استقبال او رفتند. او در چهاردهم رجب سال ۶۲ هجری وفات یافت.»

سیده زینب (رضی الله عنها) برای مصر و مردمش دعا کرد و با مصری‌ها محبت کرد. روایات می‌گوید زمانی که به مصر آمد، مسلمه بن مخلد انصاری، والی مصر، به همراه جمعی از بزرگان کشور و مردم مصر به استقبال او رفت و در خانه والی ساکن شد. او برای مردم مصر دعا کرد و گفت: «ای مردم مصر! شما ما را یاری کردید، خدا شما را یاری کند، ما را پناه دادید، خدا شما را پناه دهد، به ما کمک کردید، خدا شما را کمک کند، خداوند از هر سختی، برای شما گشایشی و از هر غمی، رهایی قرار دهد.»

• مشهورترین آثار محله سیده زینب س

از مشهورترین آثار این محله می‌توان به مسجد احمد بن طولون اشاره کرد که موسس دولت طولونی در سال ۲۶۵ هجری آن را تکمیل کرد. در پشت مسجد، خانه الکریتلیه قرار دارد که اکنون به موزه تبدیل شده است. درب الجمامیذ نیز که یکی از مشهورترین خیابان‌های محله سیده است و در نزدیکی مسجد سیده زینب واقع شده است، جایی است که امیر یوسف کمال، یکی از بنیانگذاران رنسانس ادبی و هنری در مصر، اولین سنگ بنای مدرسه هنرهای زیبا را در آن قرار داد. بسیاری از دانشجویان از این مدرسه فارغ التحصیل شدند که برجسته‌ترین آنها مجسمه ساز محمود مختار بود. در دهه ۱۹۲۰، مدرسه از درب الجمامیذ به الدرب الجدید در میدان سیده زینب منتقل شد.

گنبد العتریس و العیدروس روبروی نمای مسجد سیده زینب (رضی الله عنها) قرار دارند و اخیراً به آثار اسلامی، عربی، قبطی و یهودی پیوسته‌اند. شیخ العتریس در قرن هفتم هجری می‌زیسته است و گنبد دوم متعلق به شیخ العیدروس است که از اهالی قرن دوازدهم هجری بوده است.

ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.