به گزارش پایگاه شبکه الکوثر،  علی اسفندیاری، مردی که بعدها به «نیما یوشیج» معروف شد، در بیست‌ویکم آبان‌ماه سال ۱۲۷۶ در یوش متولد شد. اگرچه سراسر عمرش در سایه مرگ مدام و سختی سپری شد، اما توانست معیارهای هزارساله شعر فارسی را که تغییرناپذیر و مقدس و ابدی تصور می‌شد، با شعرها و رای‌های محکم و مستدلش، تحول بخشد.

بیشتــر بدانیــد:

«سلمان فارسی» انگیزه ای برای داشتن همت بلند

بازگشایی خانه تاریخی امام جمعه

او در همان دهکده‌ای که متولد شد، خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده یاد گرفت.

نوشته‌های نیما یوشیج را می‌توان در چند بخش مورد بررسی قرار داد: ابتدا شعرهای نیما؛ بخش دیگر، مقاله‌های متعددی است که او در زمان همکاری با نشریه‌های آن دوران می‌نوشته و در آن‌ها به چاپ می‌رسانده است؛ بخش دیگر، نامه‌هایی است که از نیما باقی مانده است. این نامه‌ها اغلب، برای دوستان و هم‌فکران نوشته می‌شده است و در برخی از آن‌ها به نقد وضع اجتماعی و تحلیل شعر زمان خود می‌پرداخته است؛ از جمله در نامه‌هایی که به استادش «نظام وفا» می‌نوشته است.

وی در زندگی‌نامه خود نوشته، زندگی بدوی من در بین شبانان و ایلخانان گذشت كه به هوای چراگاه به نقاط دور ییلاق قشلاق می‌كردند وشب‌ها بالای كوه‌ها ساعت‌های طولانی دور هم جمع می‌شدند.

نیما تا ۱۲ سالگی در «یوش» بود و بعد از آن به تهران آمد، دوره دبستان را در مدرسه «حیات جاوید» گذراند. پدر علی شب‌ها به وی «سیاق» می‌آموخت و مادرش كه حكایاتی از «هفت پیكر» نظامی و غزلیاتی از حافظ حفظ داشت را به وی می‌آموخت.

نیما در سپیده ‌دم جوانی به دختری دل باخت و این دلباختگی طلیعه حیات شاعرانه او شد. بعد از شكست در این عشق به سوی زندگی خانوادگی شتافت و عاشق صفورای چادرنشین شد و منظومه جاودانه «افسانه»‌ را پدید آورد.

پدر نیما از ازدواج وی با صفورا راضی بود، اما صفورا حاضر به آمدن به شهر نشد و ناگزیر از هم جدا شدند و دومین شكست او را از پای درآورد. او در جایی گفته است:

مایه اصلی اشعار من رنج من است.

آثار نیما عبارت‌اند از: «تعریف و تبصره و یادداشت‌های دیگر»، «حرف‌های همسایه»، «حکایات و خانواده سرباز»، «شعر من»، «مانلی و خانه سریویلی»، «فریادهای دیگر و عنکبوت رنگ»، «قلم‌انداز»، «کندوهای شکسته»، «نامه‌های عاشقانه» و...

نیما علاوه بر شکستن برخی قوالب و قواعد، در زبان قالب‌های شعری تاثیر فراوانی داشت. او در قالب غزل، به‌عنوان یکی از قالب‌های سنتی نیز تاثیرگذار بوده؛ به‌طوری که عده‌ای معتقدند غزل بعد از نیما شکل دیگری گرفت و به‌گونه‌ای کامل‌تر راه خویش را پیمود.

خانه نیما یوشیج

خانه نیما یوشیج در روستای یوش، مربوط به دوره قاجاریه است. یوش، روستایی از توابع بخش بلده شهرستان نور در استان مازندران یا به عبارتی هفت کیلومتری بلده واقع شده است. این خانه به‌لحاظ اینکه یکی از شعرای مشهور کشورمان در آن می‌زیسته، از ارزش فرهنگی بالایی برخوردار است.

این شاعر بزرگ، در حالی که به‌علت سرمای شدید یوش، به ذات‌الریه مبتلا شده بود، برای معالجه به تهران آمد؛ معالجات تاثیری نداشت و در تاریخ ۱۳ دی‌ماه ۱۳۳۸، درگذشت. در ابتدا او را در تهران دفن ‌کردند. اما در سال ۱۳۷۲ طبق وصیتش، پیکرش را به یوش برده و در حیاط همین خانه که محل تولدش نیز بود، به خاک ‌سپردند.

روستای یوش

روستای یوش از ییلاقات بسیار خوش آب و هوای استان مازندران است که چهارده چشمه دارد. روستای یوش دارای باغ‌های گردو، فندق، گیلاس و زردآلو است. از شواهد و قرائن موجود قدمت این روستا به دوره ساسانیان باز میگردد که آتشکده رو به ویرانیِ «کیا داود» در حوالی یوش نیز شاهدی است بر این مدعا. ناصرالدین شاه قاجار نیز برای تفریح و شکار در این روستا اقامت داشته و از این روستا به‌عنوان مکانی مفرح و خرم نام برده است.

ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.