به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، گاز بی‌رنگی که از نیتروژن و هیدروژن تشکیل شده است، می‌تواند ناشی از واکنش‌های شیمیایی باشد و این سیاره را که در فاصله‌ ۴۷.۳۴ میلیون کیلومتری از زمین قرار دارد، برای حیات بیگانه سکونت‌پذیرتر کند.

در سیاره ما آمونیاک، بقایای زیستی است که از ارگانیسم‌های آبزی تولید می‌شود و وجود آن در جو بالایی سیاره زهره از دهه ۱۹۷۰ تاکنون ذهن اخترشناسان را به خود مشغول کرده است و دانشمندان باور دارند که آمونیاک زهره از هیچ نیروی شناخته شده‌ای در زمین ساخته نمی‌شود.

زهره به خودی خود سیاره داغی است و نمی‌تواند میزبان حیات باشد، اما اگر حیاتی در ابر‌های آن وجود داشته باشد، احتمالا شبیه به باکتری‌های زمین خواهد بود؛ البته با ترکیباتی متفاوت که در زمین یا حتی سیاره همسایه ما، مریخ دیده نشده است.

این موضوع به دلیل این بوده که حیات در مریخ بیشتر شبیه به زمین است و دانشمندان ایده بهتری نسبت به آن‌چه باید انتظار داشته باشند، دارند؛ اما برخلاف مریخ، زهره شبیه هیچ سیاره دیگری در منظومه خورشیدی نیست.

در این مطالعه جدید، محققان دانشگاه کاردیف، مؤسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه کمبریج، گروهی از فرایند‌های شیمیایی را مدل‌سازی کردند تا نشان دهند در صورت وجود آمونیاک، مجموعه‌ واکنش‌های شیمیایی باعث خنثی شدن خطرات اسید سولفوریک می‌شود.

اگر چنین شود، میزان اسیدی بودن ابر‌ها از منفی ۱۱ به صفر می‌رسد. اگرچه این میزان همچنان به شدت اسیدی است، اما در این سطح، حیات قابل تشکیل شدن است. بر روی زمین، برخی از گونه‌ها برای خنثی‌کردن محیط زندگی آمونیاک تولید می‌کنند.

دکتر ویلیام باینز از دانشکده فیزیک و اخترشناسی دانشگاه کاردیف و از نویسندگان این مقاله می‌گوید: ما می‌دانیم که در زمین حیات در محیط اسیدی تشکیل می‌شود. البته هیچ محیطی به اندازه جو زهره اسیدی نیست. با این حال، اگر موجوداتی در ابر‌های زهره آمونیاک ایجاد می‌کنند، می‌توانند برخی از قطرات را برای سکونت‌پذیر شدن، خنثی کنند.

دانشمندان می‌گویند که محتمل‌ترین توضیح، زیستی بودن آمونیاک است و احتمال تشکیل آن از سوی نیروی‌های طبیعی، مانند رعد و برق یا فوران آتشفشان، کمتر است.

پروفسور سارا سیگر، یکی از نویسندگان این مطالعه، از دپارتمان زمین، جو و علوم سیاره‌ای مؤسسه فناوری ماساچوست، می‌گوید: آمونیاک نباید در زهره وجود داشته باشد. به آمونیاک هیدروژن متصل است و هیدروژن کمی در این محیط وجود دارد. هر گازی که به محیط خود تعلق نداشته باشد، عنصری شک‌برانگیز است که می‌تواند از سوی موجودات زنده تشکیل شده باشد.

برای برخی از عناصر درون این ابر‌ها توضیحی وجود ندارد. به عنوان مثال، وجود اکسیژن، ذرات غیر کروی و مقدار غیر منتظره‌ای از بخار آب و دی‌اکسید سولفور.

تصور می‌شد که می‌توان این موارد را با گرد و غبار و شاید مواد معدنی خارج شده از سطح زهره که راه خود را به ابر‌ها یافته‌اند و با اسید سولفوریک واکنش می‌دهند، توضیح داد، اما برای درست بودن چنین فرضیه‌ای مقدار زیادی از غبار نیاز است.

اگر حیات بیگانه، آمونیاک تولید کند، اکسیژن در نتیجه‌ واکنش شیمیایی تولید می‌شود.

باینز می‌گوید: چالش‌های زیادی وجود دارد که حیات بالقوه ابر‌های زهره باید بر آن‌ها غلبه کند. هیچ آبی برای آغاز وجود ندارد و همه گونه‌های حیاتی که ما می‌شناسیم، به آب نیاز دارد؛ اما اگر چنین حیاتی وجود داشته باشد، خنثی کردن اسید باعث سکونت‌پذیر شدن ابر‌ها بیش از آن‌چه تصور می‌کردیم، می‌شود.

دکتر باینز، افزود: احتمال وجود حیات در زهره بسیار کم است.

او هنوز شک دارد که بتوان این موضوع را با حیات بیگانه توضیح داد. با این حال، علت آن می‌تواند تفاوت زیاد حیات در زمین و زهره باشد؛ اما اگر چنین حیاتی وجود داشته باشد، ارزش جستجو کردن دارد.

در سال ۲۰۲۳ مأموریت Venus Life Finder انجام می‌گیرد که در آن، ذرات مربوط به ابر‌های زهره مورد مطالعه قرار می‌گیرد، اما یافتن حیات بیگانه، زمان‌بر است. ارسال سخت‌افزار‌ها به زهره با هدف نمونه‌برداری و بازگرداندن نمونه به زمین، کار چالش‌برانگیز و گران‌قیمت است.

دکتر باینز، پیش‌بینی می‌کند این مأموریت تا پایان دهه انجام گیرد، اما احتمال روی دادن آن تا قبل از سال ۲۰۴۰ بیشتر است.

آخرین اخبار جهان و منطقه را در الکوثر فارسی پیگیری کنید
جدیدترین خبرها  را در کانال تلگرامی الکوثرفارسی بخوانید: (کلیک کنید)
اینستاگرام instagram.com/alkawthar.tv
از صفحات دین و زندگی و ندای نور الکوثر فارسی دیدن کنید
آموزش سوره های قرآن ویژه کودکان
صفحه ادعیه و زیارات  الکوثر فارسی
از صفحه گردشگری الکوثر فارسی دیدن کنید
صفحه آشپزی غذاهای عربی الکوثر فارسی