به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، «رای الیوم» در گزارشی نوشت: ناظران سیاسی از جمله نویسنده همین مقاله درباره تصمیم دولت بحرین برای گشودن در‌ها برای نفوذ صهیونیست‌ها تامل و این پرسش را مطرح کردند که چه چیزی بحرین را بر آن داشت با «اسرائیل» این رژیم کوچک و غاصب قدس توافقنامه امضاء کند؟ آیا منامه در حال جنگ با تل آویو بود که با آن صلح کرد؟

از نظر راهبردی و نظامی بحرین دارای ارتش قدرتمندی نیست که بتواند فلسطین را آزاد سازد یا رژیم نامشروع اسرائیل را تهدید کند. بحرین نه در مجاورت فلسطین اشغالی قرار دارد، نه از نظر جغرافیایی به آن نزدیک است و نه عضو جبهه‌ای است که چالشی برای رژیم غاصب قدس به شمار رود. به همین دلیل نتانیاهو و سایر مقامات صهیونیستی از اینکه دولت بحرین توافقنامه رسمی با این رژیم امضا نکند خوابزده نمی‌شوند. منامه در حالی وارد توافقی شد که هیچ تاثیر گذاری (چه مثبت و چه منفی) برای آن ندارد؛ بنابراین موضوع بطور کامل این است که امضای آن ورق‌های سیاه در کاخ سیاه، به هدف خدمت و یا چشم‌داشتی بوده است.

رئیس جمهور آمریکا در آستانه ورود به انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد و دستش خالی از برگ‌های قدرت و دستاورد‌های واقعی برای مقابله با جو بایدن دشمن و رقیبش در سوم نوامبر بود؛ بنابراین با این توافقنامه صلح نزد رای دهندگان افتخار می‌کند و از این طریق به طرفدارانش مژده می‌دهد تا آرای کافی برای ماندن در کاخ سفید به دست آورد.

رای الیوم در ادامه نوشت: او (ترامپ) از متحدانش خواست خدمت تبلیغاتی و انتخاباتی عرضه کنند و با اعمال فشار اندک بر دولت‌های وابسته و با یک اشاره توانست از آن‌ها فوری موافقت بگیرد که با «بدبو یاهو» (نتانیاهو) توافقنامه امضاء کنند و این خدمت به شخص او بود که شاید در انتخابات برایش مفید باشد و همچنین خدمتی به رژیم غاصب و نتانیاهو بود که به لابی اسرائیلی (آیپک) توصیه کند که از ترامپ حمایت و پشتیبانی کند تا در منصب ریاست بماند.

اما در ارتباط با چشمداشتی که دولت بحرین داشت باید بگوییم منامه می‌خواهد حمایت و پشتیبانی «اسرائیل» را در مقابل ملت بحرین دریافت کند. مردم از دیکتاتوری و ستم حاکم ناراضی هستند و شاهد بودیم که انقلاب فوریه و جنبش مردمی مستمر نظام بحرین را تهدید کرد و شاهد بودیم که چگونه نیرو‌های سعودی در قالب نیرو‌های سپر جزیره به مرز‌های بحرین یورش بردند، خودرو‌های زرهی آن در خیابان‌های بحرین مستقر شدند به سوی تظاهر کنندگان تیراندازی و سازمان‌های دارای ماهیت صلح را تعطیل و حکومت نظامی برقرار و میدان «اللؤلؤ» را به شیوه‌ای وحشیانه تخریب کردند و دست به حمله ظالمانه برای بازداشت جوانان و فعالان مدنی زدند و حقوق بشر را به شدت نقض و با توسل به زور آن‌ها را سرکوب کردند.

وقتی که این اقدامات پلیسی سعودی- بحرینی نتوانست جنبش مردمی را خاموش و مهار کند و به آن پایان دهد تل آویو چگونه می‌تواند از حکام بحرین محافظت کند در حالیکه خودش برای حفاظت از خودش در برابر چند هزار مجاهد حماس، جهاد اسلامی و حزب الله عاجز است. تل آویو اگر می‌توانست از حکام منامه حمایت کند، از خودش حمایت و امنیت را در درون رژیم اشغالگر برقرار می‌کرد. 

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

از صفحه ندای نور الکوثر فارسی هم دیدن کنید