تهران- الکوثر:   دکتر حسن عابدینی  کارشناس ارشد مسایل بین الملل در یادداشتی نوشت :  یک زندان مخوف در زیر زمین مرکز تحقیقات کشاورزی دوما قرار دارد که پیش از جنگ بزرگترین مرکز پژوهشی زراعی غرب آسیا تلقی می شد. ده ها سلول انفرادی یک در ۱/۵ متری هم در آن قرار دارد که گفته می شود تا سه نفر ایستاده در آن نگهداری می شدند. هر رشته سلول دو سوی یک دالان تنگ و تاریک فقط یک دستشویی دارد که از دیگر بخش ها جداست. این مجموعه فاقد پنجره است.
گروه تروریستی جیش الاسلام هر از چندگاهی اسیران را در قفس هایی روی خودرو قرار می داد و با گرداندن در شهر دوما و انتشار تصاویر آن، موجب دلهره در افکار عمومی می شد. این زندان از طریق تونل های زیر زمینی قابل تردد با خودرو به دیگر نواحی شهر و مقرهای گروه تروریستی جیش الاسلام راه داشته است. اطلاعات حکایت از آن دارد که بیش از سه هزار و ۵۰۰ نفر در مجموعه زندان التوبه نگهداری می شدند. نوشته های روی دیوار سلول ها بیانگر آنست که شماری از اعضای متمرد این گروه و سایر گروه های تکفیری تروریستی هم در آن زندانی بوده اند. دلنوشته های غم انگیزی که روایتگر سرنوشت نامعلوم، اوج استیصال زندانیان و به یغما رفتن انسانیت است.
تروریست ها، زندان های دیگری هم در دوما داشتند که مشهور ترین آن علاوه بر التوبه، الکهف، الباطون و سفینه النساء است. زندان الباطون که در منطقه کشتزارهای دوما قرار دارد برای مجازات نظامی داخل گروه تروریستی جیش الاسلام یا اسیرای نظامی از دیگر گروه های مسلح اختصاص داشت.
زنان نیز با توجه به اتهامات مختلفی که داشتند به زندان السفنه منتقل می شدند این زنان پس از مدتی به زندان البوق منتقل می شوند. این زندان نیز مجموعه ای از اتاق ها و سلول های انفرادی است که تعداد آن به حدود ۵۰ سلول می رسد.
آن سوی تونل پیشرفته ای که به این زندان های قرون وسطایی ختم می شود به استودیوی نمایش کلاه سفیدها راه دارد که در آن با صحنه سازی، دولت دمشق را متهم به استفاده از سلاح شیمیایی در غوطه شرقی کردند. کلاه سفید هایی که ماه ها ستاره شبکه های خبری تلویزیونی غربی بودند.
تکفیر، ترور، شکنجه، زندان، تونل، قتل، ناامنی، استودیو، مواد شیمیایی،جیش الاسلام، کلاه سفید و ... همه به اتاق فرمان مشترک شرارت غربی، عربی و عبری می رسد. موضوع روشنی که البته اثباتش برای افکار عمومی دشوار تر از ساخت شبکه تونل های پیشرفته زیر زمینی دوما است.