تهران- الکوثر:  امام صادق علیه السّلام به مرتبه بزرگی از اخلاق والای اسلامی و انسانی دست یافته بود. امام علیه السّلام به واسطه همین اخلاق خوب، که امتداد اخلاق بزرگ منشانه جدّش رسول خدا- که همین اخلاق موجب برتری او بر سایر پیامبران گردیده بود - توانسته بود دل های مردم را به دست آورده، و عواطف و محبّت آنان را به خود جلب نماید.

نشانه این مکارم اخلاق و بلند طبعی آن حضرت، این بود که به کسانی که به ایشان بدی روا می داشتند، خوبی و احسان می نمود. روایت شده است در ایام حج، یکی از حاجیان به گمان اینکه همیان یا کیسه پول خود را گم کرده است، به جست وجوی آن پرداخت و چون در مسجد پیامبر جز امام صادق که مشغول نماز بود کسی را ندید و آن حضرت را نمی شناخت، در آن حضرت درآویخت که تو همیان مرا برداشته ای.

امام با کمال مدارا و نرمی به او گفتند: در همیان تو چه بوده است؟ مرد گفت هزار دینار. امام هزار دینار به او دادند و مرد به راه خود رفت. وقتی به منزل خود رسید همیان خود را یافت. به مسجد بازگشت و به جهت معذرت، به نزد امام رفت و هزار دینار را به آن حضرت تقدیم کرد. امام علیه السّلام از قبول آن پول خودداری کرده و فرمودند: «چیزی که از دست من خارج شده است، دیگر به دست من بازنمی گردد» مرد مات و مبهوت شد و پرسید:
این شخص کیست؟ به او گفتند: این جعفر صادق است. مرد همین طورکه می رفت با نهایت تحسین می گفت: بلی، چنین افعالی از چنین کسانی سر می زند[1].

این شرافت و اصالت امام صادق علیه السّلام و اخلاق والای آن حضرت بود که ایشان را واداشت تا مرد را تصدیق نموده و پول را به او بدهند.

امام صادق علیه السّلام فرموده اند: مروّت ما اهل بیت، بخشش درباره کسانی است که به ما ظلم کرده اند[2].
امام صادق علیه السّلام همواره باران اخلاق کریمانه اش را بر حاضران مجلس خود می بارید تا جایی که مردی از اهل سنت در وصف مجلس آن حضرت گفته است: «به خدا مجلسی را چون مجلس همنشینی با او پربار ندیدم»[3].

-----------------------------------------
پی نوشت ها
[1] الامام جعفر الصادق/ 48.
[2] خصال/ 11.
[3] اصول كافى 2/ 657.
منبع:بیتوته