به گزارش پایگاه شبکه الکوثر ، عبد الباری عطوان سردبیر روزنامه الکترونیکی رأی الیوم و نویسنده مشهور عرب نوشت :« پرهیز سید حسن نصر الله دبیر کل حزب الله لبنان از مشاجره نه تنها نشانگر تواضع او بود بلکه وی با درایت و با قدرت پاسخ نخست وزیر مامور به تشکیل کابینه لبنان را داد. چرا که سعد حریری همه راه ها را برای از سر گیری روابط لبنان و سوریه بست و آشکارا و در اقدامی تحریک آمیز به درخواست همه کسانی که خواستار آن بودند که در بیانیه وزارتی لبنان بر از سرگیری روابط با کشور همسایه و برادر یعنی سوریه تاکید شود، پاسخ منفی داد.ِ» 

وی افزود :« سید حسن نصر الله درست به هدف زد. او در آخرین سخنرانی خود با درخواست از سعد حریری و حتی توصیه به وی، نه تنها عرصه سیاسی لبنان بلکه شخصیت حریری را به خوبی ارزیابی کرد و بی آنکه نامی از وی ببرد ، با اشاره صریح به مخالفت وی با روابط نزدیک سوریه و لبنان، از حریری خواست مواضعی را اتخاذ نکند که احتمالا در آینده نزدیک از آن صرف نظر می کند. در علم سیاست جایی برای خصومت شخصی و پایبندی به پیش فرض‌های اجباری نیست. به ویژه اگر یک سیاستمدار در منطقه ای مثل خاورمیانه با تحولات ناگهانی و مشخصا در کشوری مثل لبنان زندگی کند، چرا که بستن درها با واقع گرایی سیاسی همخوانی ندارد، آنهم با وجود تغییر منافع و مواضع سیاستمداران. نمی دانم وقتی سعد حریری مخالفت شدید خود را با از سرگیری روابط لبنان و سوریه در جمع خبرنگاران اعلام کرد و حتی فراتر از آن با عصبانیت شدید گفت: این مسئله "جای بحث ندارد"، به چه چیزی امید بسته بود؟!» 

عطوان اضافه کرد :« شاید اگر او این موضع را پنج سال پیش که دولت سوریه در دمشق محاصره شده بود و بخش وسیعی از خاک خود را از دست داده و با توطئه 60 کشور و در رأس آن آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی و عربی خلیج [فارس] برای سرنگونی حکومت و رئیس جمهور این کشور روبرو بود، قابل درک بود اما اتخاذ چنین موضع متکبرانه ای، آنهم در زمانی که اوضاع دولت سوریه رو به بهبود است و بیش از 85 درصد از خاک این کشور را تحت حاکمیت خود در آورده، با عقل و منطق در تضاد است. سوریه با توطئه ای روبرو بود که تمامیت ارضی و بافت جمعیتی سوریه را هدف گرفته بود و کسانی که در آن دست داشتند ناکام ماندند و اکنون بسیاری برای بازگشایی سفارت خانه های خود در دمشق در صفی طولانی ایستاده اند. بعید می دانم آقای حریری از چنین واقعیت هایی که حتی کم سالترین دانش آموختگان علم سیاست در لبنان از آن باخبرند، اطلاعی نداشته باشد. محوری که حریری به آن امید بسته شکست خورده است و هنوز از این شکست زخم به تن دارد. اعضای این محور و در رأس آنان عربستان، که میلیاردها دلار برای جنگ سوریه هزینه کرد، یکی پس از دیگری از صحنه خارج می شوند و لحن رسانه های سعودی درباره سوریه 180 درجه تغییر کرده است. دیگر عادل الجبیر وزیر امور خارجه عربستان، اسمی از سوریه بر زبان نمی آورد. جمله معروف او را درباره اینکه بشار اسد یا باید به طور مسالمت آمیز برود یا با جنگ، به خاطر بیاورید. درباره قطر هم همین امر صادق است و در این باره کافی است به این نکته اشاره کنیم که شبکه تلویزیونی الجزیره دیروز سخنرانی سید حسن نصر الله را به طور زنده پخش کرد، اما آیا یک سال پیش کسی توقع چنین چیزی را داشت؟» 

وی تاکید کرد :« حریری بخشی از واقعیت ها را فراموش کرده یا خود را به فراموشی زده است و مهمترین واقعیت اینکه تقریبا سه چهارم مردم لبنان، از جمله ائتلاف سه گانه قدرتمند این کشور یعنی حزب الله، جنبش امل و جریان ملی آزاد با در نظر گرفتن تاریخ، جغرافیا و سرنوشت مشترک و اینکه یک میلیون شهروند سوری در لبنان زندگی می کنند و به عبارتی یک چهارم جمعیت لبنان را تشکیل می دهند و نیز با توجه به نیاز لبنان به سوریه ای قوی و رو به بهبود که بیش از پیش از لحاظ سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی به آن نیاز دارد، با از سرگیری روابط با سوریه در اسرع وقت موافقند. لبنان به سیاستمداران و مسئولانی نیاز دارد که دیدگاهی ژرف داشته باشند و خارج کردن کشور از این بحران و تشکیل دولت توافقی در رأس اولویت های آنان باشد اما به نظر می رسد آقای حریری در جمع چنین مسئولانی جا ندارد و مواضع او موجب تشدید بحران و به طول انجامیدن فلج سیاسی کنونی کشور می شود. هیچ خبری مبنی بر دعوت سوریه از حریری برای سفر به این کشور منتشر نشده است اما او دو هفته پیش به خبرنگاران گفته بود " سفر او به سوریه در آینده نزدیک یا دور، غیر ممکن است، اما اگر همه معادلات به هم ریخت و این سفر در راستای منافع لبنان بود به دنبال کسی غیر از من باشید". به نظر من خویشتنداری مقامات سوریه مانع از آن شد که پاسخ قاطعی به چنین اظهارات تحریک آمیزی بدهند. منافع لبنان و بحران های اقتصادی این کشور (افزایش بدهی های عمومی به بیش از صد میلیارد دلار و بحران زباله) اقتضا می کند نخست وزیر لبنان بسیار مسئولیت پذیر باشد و تنها از کشورش طرفداری کند، نهادهای کشور را تحت کنترل خود در آورد، به خواسته های مردمش توجه کند و با ذکاوت و فراست شیوه برخورد با تحولات محلی، منطقه ای و بین المللی را بداند اما تردید دارم با توجه به مواضع آشکار حریری وی حائز چنین خصوصیاتی باشد.»  

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید