به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، پایگاه اینترنتی رای الیوم در مقاله ای به قلم شهاب المکاحله نوشت: به نظر می رسد اکنون واشنگتن درصدد بازنگری در راهبرد خود در قبال شرق دریای مدیترانه است، زیرا به گفته شماری از مسئولان آمریکایی، سیاست هایی که دوره شوروی اتخاذ می شد، دیگر مناسب نیست. 
اما علت واقعی بازنگری در راهبرد جدید واشنگتن در شرق دریای مدیترانه چیست؟
علت این موضوع، ذخایر منابع طبیعی از جمله گاز در شرق دریای مدیترانه و به طور مشخص در قبرس و سواحل سوریه، با وجود حجم گسترده ای از این منابع در سواحل یونان، مصر و اسرائیل است. این بدان معناست که بازی ژئوپلیتیک و بازی انرژی از کشورهای تولید کننده نفت به کشورهای تولید کننده گاز منتقل شده است، زیرا گاز در کنار منابع جدید انرژی، از منابع آینده انرژی محسوب می شود. 
در گذشته کشورهای حاشیه خلیج (فارس) بر بازار انرژي جهان تسلط داشتند زیرا دارنده منابع مهم انرژی هیدروکربن بودند. اما امروزه سرمایه گذاری روی میادین گاز در شرق دریای مدیترانه، نشان می دهد سرمایه گذاری روی منابع قدیمی انرژی تغییر کرده است.
رای الیوم در ادامه نوشت: بر اساس تحقیقات جدید زمین شناسی در آمریکا، حدود 122 تریلیون فوت مکعب گاز در شرق دریای مدیترانه وجود دارد که بخش اعظم آن در سواحل سوریه است. 
تا زمانی که آمریکا یا کشورهای اروپایی از طرح گاز در سواحل سوریه استفاده کنند، سوریه را به عنوان دشمن تلقی نخواهد کرد. 
آمریکا به یک راهبرد فراگیر و کامل در شرق دریای مدیترانه نیاز دارد تا بتواند بر ثبات اروپا تاثیر بگذارد و توازن منطقه ای در خاورمیانه را به نفع واشنگتن تغییر دهد. 
اکنون این سوال مطرح می شود که در صورت حل شدن مسئله سوریه، آمریکا می تواند به گاز دریای مدیترانه دست یابد؟ 
به نظر می رسد خاورمیانه و به ویژه منطقه شرق دریای مدیترانه به شکل ریشه ای در حال تغییر است، به طوری که ممکن است با ورود چین، روسیه و هند به این عرصه، منافع آمریکا در معرض خطر قرار گیرد. همه این کشورها می خواهند برای خود در خاورمیانه جای پایی ایجاد کنند. پس از آغاز درگیری ها در سوریه، روابط میان ایران و روسیه در منطقه محکم شده است. از سوی دیگر، روسیه یک متحد اصلی یعنی ترکیه را به محور خود جذب کرد و اکنون منافع نظام ترکیه با منافع عالی آمریکا در تعارض است. 
چیزی که آمریکا برای رسیدن به آن تلاش می کند، متوقف کردن نفوذ ایران در منطقه و کاستن از نقش روسیه در سوریه و دیگر کشورهای منطقه و در پيش گرفتن سیاست چماق و هویچ با ترکیه است. در عین حال به برخی کشورها مانند اردن در مسئله فلسطین و سوریه، نقش مهمی می دهد، زیرا اردن در هر دو موضوع منافعی دارد. 
اگر سران سوریه با این موضوع موافقت می کردند که برخی شرکت های غربی از نفت و گاز سوریه بهره برداری کنند، هیچ جنگی در سوریه رخ نمی داد؛ اما به علت مخالفت سوريه، آتش جنگ در اين کشور شعله ور شد تا به دیگر طرفها مانند اسرائیل اجازه داده شود تا آنجا که می توانند از میدان های گازی در دریای مدیترانه بهره برداری کنند. 
به طور خلاصه بگویم جنگ در سوریه با اهداف دموکراتیک و برای تحقق عدالت اجتماعی روی نداد.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید