الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُشْهِدْ أَحَداً حِينَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ والْأَرْضَ‏

ستايش مخصوص خدايى است كه هنگام خلقت آسمانها و زمين هيچكس را به حضور نخواست (و از مشورت بى ‏نياز بود)

ولاَ اتَّخَذَ مُعِيناً حِينَ بَرَأَ النَّسَمَاتِ‏

و هنگام آفريدن جنبندگان عالم معين و يارى نگرفت

لَمْ يُشَارَكْ فِي الْإِلَهِيَّةِ ولَمْ يُظَاهَرْ فِي الْوَحْدَانِيَّةِ

در الهيت بى‏ شريك و انباز و در عين يكتايى (براى آفرينش عالم) از معاون بى‏ نياز بود

كَلَّتِ الْأَلْسُنُ عَنْ غَايَةِ صِفَتِهِ والْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ مَعْرِفَتِهِ‏

زبانها از حق وصفش عاجز و عقلها از كنه معرفتش مدهوش

وتَوَاضَعَتِ الْجَبَابِرَةُ لِهَيْبَتِهِ وعَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْيَتِهِ وانْقَادَ كُلُّ عَظِيمٍ لِعَظَمَتِهِ‏

و گردنكشان در مقام هيبتش خوار و متواضع ‏و بزرگان از هراس قهرش پست و حقير و هر بزرگى در مقابل عظمتش رام و ذليل است

فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَوَاتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوَالِياً مُسْتَوْسِقاً (مُسْتَوْثِقاً)

پس ستايش ابدى جامع و كامل و پى در پى مخصوص توست

وصَلَوَاتُهُ عَلَى رَسُولِهِ أَبَداً وسَلاَمُهُ دَائِماً سَرْمَداً

و درود ابدى و تحيت دائمى تو بر رسول تو باد.

اللَّهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ يَوْمِي هَذَا صَلاَحاً وأَوْسَطَهُ فَلاَحاً وآخِرَهُ نَجَاحاً

بار خدايا تو اول اين روز را خير و صلاح و وسطش را فيروزى و آخرش را كامروايى بخش.

وأَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ وأَوْسَطُهُ جَزَعٌ وآخِرُهُ وَجَعٌ‏

و پناه مى ‏برم به تو از آن روزى كه اول آن فزع و ترس و وسطش جزع و فرياد و آخرش درد و رنج است.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وكُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وكُلِّ عَهْدٍ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ‏

خدايا از هر نذر و عهد و وعده ‏اى كه كردم و بدان وفا نكردم از تو آمرزش مى ‏طلبم

وأَسْأَلُكَ فِي مَظَالِمِ عِبَادِكَ عِنْدِي فَأَيُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِكَ‏

و باز از تو درخواست مى‏ كنم در ظلمى كه به بندگان تو كردم و حقى كه بر من دارند كه به لطف و كرمت ادا فرمايى پس هر كس از بندگان تو يا كنيزكان تو كه مظلمه‏اى از او بر من است

كَانَتْ لَهُ قِبَلِي مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِيَّاهُ فِي نَفْسِهِ أَوْ فِي عِرْضِهِ‏

كه ستمى بر او كرده ‏ام چه به شخص او و چه به آبروى او

أَوْ فِي مَالِهِ أَوْ فِي أَهْلِهِ ووَلَدِهِ أَوْ غِيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا

يا در مال و اهل و عيال او و فرزندان او يا غيبتى از او كرده ‏ام

أَوْ تَحَامُلٌ عَلَيْهِ بِمَيْلٍ أَوْ هَوًى أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِيَّةٍ أَوْ رِيَاءٍ أَوْ عَصَبِيَّةٍ

يا بر او بار گرانى نهاده ام به سبب حب نفس يا هواى رياست يا به كبر و حسد يا ريا و عصبيت

غَائِباً كَانَ أَوْ شَاهِداً وَ حَيّاً كَانَ أَوْ مَيِّتاً

به هر كس ستم كرده‏ ام از غائب و حاضر و زنده و مرده

فَقَصُرَتْ يَدِي وضَاقَ وُسْعِي عَنْ رَدِّهَا إِلَيْهِ ‏والتَّحَلُّلِ مِنْهُ‏

كه دستم از اداى حق او كوتاه و مجالم از پرداختش تنگ است و نتوانم از او حليت خواست

فَأَسْأَلُكَ يَا مَنْ يَمْلِكُ الْحَاجَاتِ وهِيَ مُسْتَجِيبَةٌ لِمَشِيَّتِهِ ومُسْرِعَةٌ إِلَى إِرَادَتِهِ‏

پس از تو اى كسى كه مالك حوايج خلقى و به محض خواست تو و در آن اراده تو همه حاجتها مستجاب است

أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ

از تو مى ‏طلبم كه بر محمد و آل محمد (ص) درود فرستى

وأَنْ تُرْضِيَهُ عَنِّي بِمَا شِئْتَ وتَهَبَ لِي مِنْ عِنْدِكَ رَحْمَةً

و آن بنده را كه بر او ستمى كرده ‏ام هر گونه خواهى از من راضى گردانى و مرا از جانب خود رحمتى بى ‏حد عطا كنى

إِنَّهُ لاَ تَنْقُصُكَ الْمَغْفِرَةُ ولاَ تَضُرُّكَ الْمَوْهِبَةُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

كه آمرزش تو را نقصان و بخشش تو را زيان نرساند اى مهربانترين عالم

اللَّهُمَّ أَوْلِنِي فِي كُلِّ يَوْمِ إِثْنَيْنِ نِعْمَتَيْنِ مِنْكَ ثِنْتَيْنِ سَعَادَةً فِي أَوَّلِهِ بِطَاعَتِكَ‏

خدايا به من در اين روز دوشنبه دو نعمت از جانب خود عطا فرما كه آن دو يكى سعادت در اول روز به طاعت توست

ونِعْمَةً فِي آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِكَ يَا مَنْ هُوَ الْإِلَهُ ولاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ‏

و دوم نعمت در آخر روز به آمرزش تو اى كسى كه خدايى بس تو راست و گناهان را جز تو كسى نتواند بخشيد.