ابن‌مسعود گفت: از نبىّ اكرم صلّى‌الله‌علیه‌و‌آله شنیدم كه مى فرمود: هنگامى كه حضرت آدم علیه‌السلام عصیان پروردگارش را نمود، منادى از عرش ندا داد: اى آدم! از جوار رحمت من بیرون شو، زیرا كسى كه عصیان مرا كند در جوار من جای نخواهد داشت. حضرت آدم گریست و فرشتگان نیز گریستند، پس حق عزّوجل جبرئیل را نزد حضرت آدم فرستاد. جبرئیل حضرت آدم را در حالى كه سر تا پا سیاه شده بود به زمین فرود آورد. فرشتگان وقتى حضرت آدم علیه‌السلام را با این هیئت دیدند به ضجّه در آمده و گریستند و سخت نالیده و به درگاه حق تعالى عرضه داشتند: پروردگارا! مخلوقى را آفریدى و از روح خود در او دمیدى و فرشتگانت را به سجده كردنش امر نمودى، حال با یك گناه، رنگ سفیدش را به سیاهى مبدّل فرمودى! منادى از آسمان ندا كرد: ای آدم! امروز را براى پروردگارت روزه بگیر. حضرت آدم علیه‌السلام آن روز را كه موافق با روز سیزدهم از ماه بود روزه گرفت، پس یک سوم از سیاهى حضرت آدم محو و زائل گشت. سپس منادى در روز چهاردهم ندا كرد: امروز را براى پروردگارت روزه بگیر. حضرت آدم علیه‌السلام آن روزه را هم روزه گرفت و یک سوم دیگر از سیاهى زائل گردید. روز پانزدهم باز منادى ندا كرد و حضرتش را به گرفتن روزه دعوت نمود. حضرت آدم آن روز را هم روزه گرفت و یک سوم دیگرش نیز سفید گشت و بدین ترتیب تمام سیاهى او زائل گردید، و به همین دلیل این ایام به ایام‌البیض موسوم شد، زیرا در همین ایام ، حق تعالى سفیدى حضرت آدم را به وى بازگرداند. سپس منادى از آسمان نداء كرد: اى آدم! این سه روز را براى تو و فرزندانت قرار دادم. كسى كه این ایام را در هر ماه روزه گیرد، گویا تمام دهر را روزه گرفته است.
(بحارالأنوار، ج 97، ص97به نقل از علل الشرایع)
برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید
برای عضویت در کانال تلگرام فارسی الکوثر اینجا کلیک کنید
یک شنبه 12 فروردین 1397 - 6:40:52