تهران- الکوثر:  بر کسی پوشیده نیست که بیشتر جریان های سلفی گری باری سنگین بر دوش اسلام و باعث تباه کردن دین و دنیای مردم اند، اینجا مقصود از سلفی گری آن جریان دینی همراه با تندروی فکری و سیاسی است که گاهی رنگ و بوی تکفیری و خشن به خود می گیرد و گاهی تبدیل به بازیچه دست صاحبان زر و زور و قدرت می شود.این جریان با وجود اختلاف هایی که شاخه های مختلف آن در شکل و ظاهر با دارند، برداشت و خوانشی ناقص از متون دینی دارد و در عین حال توجه ویژه ای به ظواهر دین دارد.برخی جریان های سلفی گری گرایش به سمت خشونت دارند و باعث شده است دیگران را تکفیر کنند و ریختن خون غیر مسلمانان و مسلمانان را مباح بدانند که القاعده و جبهه النصره و داعش از جمله این جریانات هستند.این ها تندروی فکری و فهم نادرست از دین را با خشونت در هم آمیخته اند و این باعث شده پیروان و طرفداران آن ها تبدیل به خطری بزرگی برای جوامع اسلامی شوند و باعث تخریب وجهه اسلام شوند .
از سوی دیگر برخی جریان های سلفی هستند که در ظاهر تفکرات تندروانه ای دارند اما از نظر سیاسی بسیار فرمانبردار حاکمان اند .این ها اعتقاد شدیدی به مقوله اطاعت مطلق از اولی الامر (حاکمان عرب) دارند و خروج بر حاکم را حرام می دانند ؛ هرنوع مخالفت با حاکمان را خروج، فتنه و گمراهی می دانند و می گویند کسانی که دست به چنین کاری بزنند ، جایشان در آتش است و باید زندانی شوند یا حتی باید سر آن ها را با شمشیر از تن جدا کرد.
‘وهابیت در نجد و در قلب صحرای عربی نشو و نما یافت و منبع و منشا مستقیم یا غیر مستقیم جریانات سلفی است اما همین وهابیگری که ابتدا در اصل برای مبارزه با حاکمان عثمانی به وجود آمده بود و آن ها را تکفیر می کرد، بعدها با چرخشی ۱۸۰ درجه ای در موضع گیری های خود، قیام ضد حاکمان را حرام اعلام کرد و تبدیل به یک ایدئولوژی در خدمت حکومت شد و اکنون می بینیم وهابیت مخالفان سیاسی یا انتقاد از حاکمان هر چند انتقاد ساده را نمی پذیرد و آن را شورش ضد اولی الامر می داند و تاکید می کند اگر لازم باشد اولی الامر را نصیحت کرد، باید فقط به صورت خصوصی به شخص او گفت یعنی مستقیما از دهان یک سلفی به گوش اولی الامر(حاکم ) برسد و کسی آنجا نباشد که البته این یعنی نصیحت کردن حاکمان غیر ممکن می شود زیرا امکان ارتباط مستقیم و خصوصی با اولی الامر و رفتن به مجلس او فراهم نیست .
بر کسی پوشیده نیست که کشورهای عربی که از حوادث بهار عربی شوکه شدند و مخالف هرگونه مردم سالاری و اصلاحات سیاسی اند، پیوسته از جریان های سلفی برای آلوده کردن ساحت جامعه اسلامی استفاده کرده اند و راه را بر هر نوع اصلاحات سیاسی بسته اند.’
نویسنده افزود: رهبران حزب سلفی «النور» مصر پس از خارج شدن همه رقیبان جدی «عبدالفتاح السیسی» از میدان، حمایت خود را از او اعلام کردند،آن ها دلایل شرعی و سیاسی برای این حمایت خود آوردند. حزب سلفی النور این روزها یکی از بدترین نمونه های سلفی گری سیاسی است زیرا این حزب به ابزاری به دست نظام حاکم در مصر و دستگاه های اطلاعاتی کشورهای عربی تبدیل شده است ، آن ها پول به این جریان تزریق می کنند و بر حسب نیاز از آن می خواهند موضوع گیری مشخصی داشته باشد و اینگونه آن ها دین را بازیچه دست صاحبان زر و زور کرده اند.در حالی که احزاب سیاسی دیگر از صحنه سیاست رخت بربسته اند، حزب سلفی نور میدان دار شده و جولان می دهد و دفاتر آن در نقاط مختلف مصر فعال است و هر وقت ارتش نیاز به پوشش دینی و سیاسی برای کاری داشته باشد، این ها بی درنگ به کمک می شتابند تا وظیفه خود را به نحو مطلوب انجام دهند.
سمیه غنوشی در پایان تاکید کرد سلفی ها تنها به ظاهر دین توجه دارند اما از روح دین خبری ندارند و به همین دلیل اکنون باید راه بر سلفی ها و برنامه های آنان بست و دین اسلام را از چنگال سلفی ها و حاکمان مستبد نجات داد .

اخبار تونس را اینجا پیگیری کنید