نگاه تحلیلی به نقشه ائتلاف های انتخاباتی عراق در سال 2018

یک شنبه 8 بهمن 1396 - 16:49:38
نگاه تحلیلی به نقشه ائتلاف های انتخاباتی عراق در سال 2018

دکتر جاسم یونس الحریری در مرکز مطالعات راهبردی المستقبل عراق نوشت: کارشناسان و ناظران سیاسی این نوع ائتلاف ها را پیش از انتخابات ائتلاف هایی عملی به آن معنا که این ائتلاف ها منجر به تشکیل دولت اکثریت شود، تلقی نمی کنند؛ زیرا طرف های ائتلاف مطمئن نیستند که اکثریت کرسی ها را در انتخابات به دست خواهند آورد.

تهران- الکوثر:  بر این اساس بیشتر ناظران بر این باورند که این ائتلاف ها تنها گزینه ای برای رأی دهندگان است تا در صورت به دست آوردن اکثریت آراء دولت آینده را تشکیل دهد. چنین ائتلاف هایی در سایه نظام مشارکت نسبی در هنگام رقابت تعداد زیادی از احزاب بر سر کرسی های پارلمانی همچون انتخابات پارلمانی عراق شکل می گیرد.

بسیاری از کارشناسان سیاسی بر این باورند که این ائتلاف ها تأثیر زیادی بر نظر رأی دهندگان در انتخابات دارد؛ زیرا رأی دهندگان می توانند از پیش درباره هویت احزاب شرکت کننده در ائتلاف ها آشنا شوند و این بر خلاف ائتلاف هایی است که پس از انتخابات شکل می گیرد و از این رو رأی دهندگان بر رأی ندادن به طرف هایی که فرصت واقعی برای دستیابی به اکثریت کرسی ها را ندارند، تمایل دارند و این به معنای رأی دادن استراتژیک می باشد.

کارشناسان مهمترین مزایای شکل گیری ائتلاف ها پیش از انتخابات را بر اساس  زیر می دانند:

۱- این ائتلاف ها منجر به تشکیل دولتی کارامد می شود؛ زیرا پیش از انتخابات اعتماد شرکت کنندگان را جلب کرده است.

۲- هویت دولت آینده مشخص است و چه بسا در این امر رضایت رأی دهنده است و به دولت آینده مشروعیت بیشتری می دهد.

۳- نقش رأی دهندگان نقشی بزرگ و مستقیم در انتخاب دولت است.

در این باره احزاب سیاسی عراق دارای مجوز رسمی از دولت، به ۲۰۴ حزب می رسد و این احزاب چه در ضمن ائتلاف های انتخاباتی و یا به شکل مستقل و جداگانه آماده ورود به انتخابات شده اند، اما در محافل دانشگاهی و سیاسی، گمانه زنی هایی درباره این تعداد زیاد احزاب مطرح شده است، از جمله این که این میزان مشارکت احزاب بیانگر هرج و مرج انتخاباتی است؛ چرا که در بیشتر کشورهای قدرتمند از جمله آمریکا ۲ حزب اصلی وجود دارد که در انتخابات با یکدیگر رقابت می کنند، بنابر این در این جا این سؤال مطرح می شود که چگونه این تعداد زیاد احزاب عراق می توانند وارد این انتخابات شوند. اما با مطالعه تاریخ سیاسی معاصر، کشورهای زیادی وجود دارد که در آنها تعداد زیادی از تشکل های سیاسی در انتخابات پارلمانی شرکت می کنند و این مسأله در انتخابات پارلمانی هند در اوریل ۲۰۰۴ اتفاق افتاد، به شکلی که ۲۲۰ حزب سیاسی و نیز ۲۳۶۹ نامزد مستقل بر سر ۵۴۳ کرسی رقابت کردند و در این میان تها ۳۷ حزب و ۴ نامزدمستقل توانستند وارد پارلمان هند شوند. 

این در حالی است که در عراق در ژانویه ۲۰۱۸ تعداد ۵۵ ائتلاف انتخاباتی در کمیته انتخابات ثبت نام کردند و در رسانه ها نمونه هایی از ائتلاف های انتخاباتی اعلام شد اما خیلی زود این ائتلاف ها اعلام کردند که به دلیل اختلاف در دیدگاه های سیاسی درباره اداره کشور از ادامه باقی ماندن در ائتلاف امتناع کردند و ائتلاف های جدیدی به دور از صف بندی طایفه ای و حزبی و با تکیه بر اصل شفافیت و مقبولیت نزد افکار عمومی شکل گرفتند.

با تحلیل دقیق ائتلاف های انتخاباتی شکل گرفته در عراق به نتایج زیر می رسیم:

۱- با ورود استان های عراق به آمادگی برای انتخابات، مردم عراق اقبالی به نامزدهایی که از پست های پارلمانی و دولتی خود برای اهداف شخصی استفاده می کنند و نیز کسانی که دارای پرونده فساد و هدر دادن اموال عمومی و نیز چهره های تکراری در لیست های انتخاباتی سابق ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ هستند، ندارد و در نتیجه مردم عراق خواستار جایگزینی چهره های موجود کنونی با افرادی هستند که خالصانه به نفع مردم و نه منافع شخصی خود فعالیت می کنند.

۲- تأکید احزاب عضو ائتلاف های انتخاباتی بر ضرورت شرکت دادن جوانان در فراکسیون های سیاسی خود به عنوان نوعی از تغییر طبیعت سنتی خود به سمت مدرن شدن

۳- فروپاشی ائتلاف جریان های اسلامگرا و تغییر رویکرد ائتلاف ها با نیروهای مدنی و ملی گرا چرا که دوره آینده عراق، دوره سازندگی ای است که نیازمند نیروهای مدنی، دانشگاهی و فن آوری های تخصصی است و حضو این نیروها در فراکسیون های سیاسی نوعی تغییر در ساختار و رویکرد جریان‌های اسلامی گذشته است. این مسأله برای حزب اسلامی الدعوه اتفاق افتاد و پس از ورود العبادی و مالکی با دو لیست جداگانه به انتخابات، این حزب از شرکت در انتخابات پارلمانی انصراف داد و رهبران حزب الدعوه به اعضای حزب خود اجازه دادند با عناوین شخصی و نه حزبی خود در انتخابات شرکت کنند.

۴- ایجاد تغییر در معادلات حزبی و به ویژه در کرکوک پس از آن که این شهر وضعیت حزبی داخلی خود را باردیگر ساماندهی کرد و نقش فراکسیون های عربی در رقابت با فراکسیون ها و احزاب کردی ظهور یافت.

۵- ایجاد تغییر کیفی در ائتلاف نیروهای کردی با نیروهای مدنی و اسلامگرا

۶- ظهور بی سابقه ائتلاف های مسیحی و جمع شدن آنها در یک فراکسیون یکسان پس از آن که در گذشته پراکنده بودند.

۷- مسأله قابل توجه آن است که جریان اهل سنت در چندین کنفرانس در خارج از کشور از جمله کنفرانس ژنو و کنفرانس عمان و دوحه شرکت کردند و هدف از این کنفرانس ها در این برهه زمانی معرفی همان چهره های قدیمی برای مرحله آینده و دستیابی به کمک های مالی نه با هدف سازندگی شهرها پس از آزاد سازی نینوا بلکه برای استفاده از نیاز آسیب دیدگان جنگ علیه داعش برای کسب آرای آنها در انتخابات اینده است.

۸- مردم عراق نگران آن هستند که نسل های جوانی وارد صحنه انتخابات شوند که دارای افکار قدیمی هستند، به آن معنا که این تغییر ظاهری و نه فکری، فرهنکی و اخلاقی باشد و این به معنای تبدیل برخی از چهره های قدیمی با چهره های جوان جدید اما با همان افکار قدیمی است.

۹- این ائتلاف های انتخاباتی پیش از انتتخابات ائتلاف هایی موقت است که ممکن است حتی پیش از برگزاری انتخابات دچار فروپاشی شود.


اخبار عراق را اینجا پیگیری کنید


یک شنبه 8 بهمن 1396 - 16:49:18