شیخ اسد محمد قصير، استاد دوره‌های تحصیلات تکمیلی در حوزه علمیه، تبیین کرد که احکام اسلام در خصوص هجرت، دارای ابعاد گوناگونی است که تابع زمان، مکان و شرایط حاکم خواهد بود و بسته به وضعیت می‌تواند به یکی از احکام پنج‌گانه (جایز، واجب، مستحب، مکروه یا حرام) تعلق گیرد؛ با این حال، هدف اصلی در تمامی این احکام فقهی، حفاظت از دین، نفس (جان) و خانواده است و گاهی نیز از هجرت به عنوان ابزاری برای کسب فواید آموزشی و اجتماعی بهره گرفته می‌شود.
بیشتر بدانید
رضا سعد: واشنگتن با سیاست «چماق و هویج» در پی تحمیل صلح بر ونزوئلا است| قضیة ساخنة
مخالفت قاطع صنعاء با تمدید تحریم‌های شورای امنیت؛ تأکید بر استقلال اراده ملت یمن| مع المراسلین
شیخ قصير تأکید نمود که هجرت در فقه اسلامی، چه از سرزمینی اسلامی به سرزمینی غیرمسلمان، تابع ارزیابی دقیق زمان، مکان و شرایط است؛ اما هجرت به طور کلی جایز شمرده می‌شود، به ویژه هنگامی که هدف حفظ جان و دین باشد؛ چنانکه در قرآن کریم آمده است: «أَلَمۡ تَكُنۡ أَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَةً/ آیا زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید؟».
ایشان همچنین افزودند که هجرت در شرایطی می‌تواند به مرتبه وجوب شرعی ارتقا یابد؛ این امر زمانی محقق می‌شود که باقی ماندن در وطن اصلی، فرد یا خانواده او را در معرض تهدیدی جدی بر باورهای دینی یا جانشان قرار دهد، مانند شرایطی که مبتلا به قحطی یا ستم و آزار و اذیت باشند.