به گزارش پایگاه شبکه الکوثر ، فتح مهم ترين و بزرگ ترين گروه در کنفدراسيون احزاب فلسطيني موسوم به سازمان آزادي بخش فلسطين(ساف) است و رويکردي ناسيوناليستي و تا حدي سوسياليستي دارد. پس از مرگ عرفات در سال ۲۰۰۴ محمود عباس جانشين او در سمت رهبري اين سازمان شد، عباس رياست تشکيلات خودگردان فلسطين را نيز به عهده گرفت. انتخابات ژانويه سال ۲۰۰۶ مجلس قانونگذاري فلسطين براي اولين بار اکثر کرسي هاي اين مجلس را از دست فتح خارج کرد و جنبش مقاومت اسلامي فلسطين(حماس) را حزب حاکم پارلمان و تشکيل دهنده کابينه ساخت.

ايده بنيادين جنبش فتح که فلسطينيان بايستي خودشان امر آزادسازي سرزمين هاي فلسطين نشين را به دست گيرند به ميانه دهه ۱۹۵۰ باز مي گردد. اين تفکر نخست در ميان مهاجران فلسطيني ساکن کشورهاي منطقه خليج فارس، آوارگان فلسطيني مقيم نوار غزه و دانشجويان فلسطيني در قاهره و بيروت شکل گرفت. ايدئولوژي اين سازمان مبني بر آزادسازي فلسطين توسط مردم فلسطين در مقابل تبليغات ناسيوناليسم عربي آن هنگام به رهبري جمال عبدالناصر قرار داشت که بر اتحاد جهان عرب براي نيل به اين هدف تاکيد مي کرد. عرفات و يارانش فتح را در قاهره شکل داده و در کويت ادامه دادند. آن ها درسال ۱۹۶۳ يک ساختار تکاوري منظم را در کرانه باختري رود اردن ايجاد کردند و در دسامبر ۱۹۶۴ نخستين عمليات نظامي خود را با انفجار يک کارخانه تصفيه آب در اسرائيل به انجام رساندند. چريک هاي فتح مهم ترين هدف نيروهاي اسرائيلي در تهاجم ۲۱ مارس ۱۹۶۸ به روستاي کرامه در اردن بودند. دراين نبرد حدود ۳۰ سرباز اسرائيلي، ۱۰۰ تا ۲۰۰ چريک عضو سازمان آزادي بخش فلسطين و ۴۰ تا ۸۰ سرباز اردني کشته شدند و درگيري با عقب نشيني سريع نيروهاي اسرائيلي خاتمه يافت. به همين دليل از اين نبرد در جهان عرب به عنوان يک پيروزي درخشان ياد مي شود که پس از شکست سنگين اعراب درجنگ شش روزه ارزشي مضاعف پيدا کرد.

با وجود تلفات بيشتر اعراب، سازمان آزادي بخش فلسطين که فتح بزرگ ترين و مهم ترين گروه عضو آن بود خود را فاتح نبرد کرامه مي دانست چرا که قواي اسرائيل به سرعت از منطقه عقب نشيني کردند. به اين ترتيب نبرد کرامه تبديل به يک پيروزي اسطوره اي براي فلسطينيان شد که ادعاهاي ملي آنان را تثبيت مي کرد. اين نبرد برخلاف انتظار رژيم اسرائيل نه تنها فتح را تضعيف نکرد بلکه قدرت مضاعفي به آن بخشيد و توجه بين المللي را به مسأله فلسطين برانگيخت. به ادعاي مقامات فتح فقط در ۴۸ ساعت اول پس از پايان جنگ ۵۰۰۰ فلسطيني تقاضاي عضويت در اين سازمان را دادند. نبرد کرامه در ابتدا موجب اتحاد پادشاهي هاشمي اردن و فلسطينيان شد اما خيلي زود با قدرت گرفتن چريک هاي فلسطيني دراين سرزمين به درگيري خونين دولت اردن و فتح در سپتامبر ۱۹۷۰ انجاميد. از سال ۱۹۶۹ بيشتر عمليات نظامي فلسطينيان عليه نظاميان رژيم صهيونيستي از داخل خاک اردن آغاز مي شد، اما با پذيرش قطعنامه ۲۴۲ از سوي شاه حسين پادشاه اردن مبني بر برقراري صلح پايدار در منطقه که در آن همه کشورها داراي حق حيات باشند و دادن چراغ سبز اردن به رژيم صهيونيستي براي کشتيراني درخليج عقبه و ديگر امتيازها روابط فلسطيني ها با اردن تيره شد و همين مسأله باعث شد که ارتش اردن در چهارم سپتامبر ۱۹۷۰ مقر کميته مرکزي سازمان آزادي بخش فلسطين را مورد حمله نظامي قرار داد.

از سوي ديگر، ارتش دليل اين حمله را سوء قصد به شاه حسين در روز اول سپتامبر اعلام کرد. بعد از اين تاريخ اوضاع وخيم تر شد و دولت اردن در روز ۱۶ سپتامبر همان سال با تشکيل يک کابينه نظامي عملا به ساف اعلان جنگ کرد. در همين وضعيت ۳۰ تا ۴۰ هزار چريک فلسطيني تحت فرماندهي ياسر عرفات، آرايش نظامي به خود گرفتند و سرانجام درسال ۱۹۷۰ ارتش اردن با حمله همه جانبه به مراکز تجمع چريک هاي فلسطيني در اردن طي ۱۰ روز به کشتار فلسطينيان پرداخت. پادشاه اردن پس از اين کشتار دستور اخراج تمام اعضاي فتح و سازمان آزادي بخش فلسطين از کشور اردن را صادر کرد و ارتش اردن آن ها را به زور داخل خاک سوريه روانه ساخت. اين واقعه به«سپتامبر سياه» معروف شد چرا که تلفات و خسارات عظيمي بر فلسطينيان وارد آمد. پس از اين واقعه يک گروه نظامي افراطي به نام«گروه سپتامبر سياه» در فتح ايجاد شد، اين گروه مدتي بعد با کشتن ۱۱ ورزشکار اسرائيلي در المپيک مونيخ توجه جهانيان را به خود جلب کرد. سوريه با وارد شدن فلسطيني ها به خاک خود آن ها را به لبنان فرستاد و اعضاي فتح در جنوب لبنان مستقر شدند و ساختار خود را دوباره شکل دادند. سير نزولي فتح پس از مرگ ياسر عرفات رهبر تاريخي فلسطينيان در سال ۲۰۰۴ سرعت يافت و با پيروزي حماس در انتخابات سال ۲۰۰۶ اين روند هم چنان ادامه پيدا کرد، حماس فتح را در سال ۲۰۰۷ از غزه بيرون راند و قدرت فتح از آن زمان فقط به کرانه باختري رود اردن محدود شده است. 

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید