تهران- الکوثر:  شیخ سعید النوری ، رئیس  سابق جمعیت بیداری ، عالم دینی مجاهد، عضو پایه گذار جریان وفای اسلامی از شهر عالی، در تاریخ 17/3/2011 بازداشت شد، و این در حالی بود  که تنها  یک ماه از آزادی او نمیگذشت.

به گزارش الکوثر، شیخ نوری کرسی های دانشگاه بحرین را در اوایل دهه نود ترک کرد. چهره استاد شهید مرتضی مطهری در تمام واژگان او قابل مشاهده بود؛ آرزوی او این بود که بیداری دینی و تصحیح باورهای نادرست، صورت پذیرد. او تجربیات بسیاری اندوخته بود و به صورت موقت از کسوت خود به عنوان یک رجل دینی خارج شد. سپس مجددا به این کسوت بازگشت تا جایگاه متمایز خود را در عرصه ی سخنرانی های دینی و محلی باز یابد. او با سخنرانی های نقادانه و کوبنده ای داشت، به چهره ای شاخص تبدیل شد.

عامه مردم او را به عنوان سخنوری توانا و آشنا به فرهنگ اسلامی می شناختند و نیز فردی که تلاش می کند تا مشکلات زمانه خود و خواسته های آن را بشناساند. همه این ها زیر مجموعه شخصیت یک رجل دینی خردورز است. حضور  دوباره او بعد از دوری  از جمعیت بیداری اسلامی، گرامی داشته شد

استاد عبدالواحد شهابی از او خواست که از لاک خود بیرون آید. او تکلیف  خود را انجام داد و مدیریت را ترک نمود. پس از آن از جمعیت از او خواست که   با قدرت بین مردم ظاهر شود و دو دهه غیبت را جبران نماید. استاد عبدالوهاب حسین برای این ماموریت، فردی مناسب بود. وجود شیخ سعید النوری معاون عبدالوهاب، دو هدف مهم را محقق کرد: کاهش خروج ناگهانی و غیر منتظره استاد عبدالوهاب از مدیریت جمعیت و انتقال آسان ریاست و بدنه به شیخ نوری.

جمعیت بیداری فقدان سخنرانی های او را دریافت  و جریان های پر دامنه ای را برای سبک فکری و اجتماعی که برای آن مد نظر داشت، فراهم اورد او با سربلندی از این چالش یا تکلیف بیرون امد. و سپس برای سفر به ایران، استعفا داد تا تحصیلات خود را ادامه دهد. او چند سال در ایران ماند، همانگونه که خود توقع داشت در ایران درخشید. سپس به صورت ناگهانی تصمیم به بازگشت گرفت. نوری بازگشت تا در جریان دشواریهای معادلات سیاسی باشد. جایگاه طبیعی او واضح بود: مشارکت در رهبری جریان وفاء.

نوری همچون عبدالوهاب برایش مهم بود که اندیشه سیاسی را در منظومه ای کامل از بیداری اجتماعی، فهم دینی و مدیریت توانا بنیانگذاری نماید. شیخ نوری به صورت فعال در پایه گذاری جریان وفاء سهیم بود و آن زمانی بود که استاد عبدالوهاب به تاسیس جریان وفای اسلامی به همراه علما و فعالان شاخص و نخبه اقدام نمود.

 تجربه زندان پیش از فوریه 2011 که تجربه اول بازداشت برای او بود، تجربه ای دشوار و آزمونی برای اراده او تلقی می شد که مثل همیشه از ان سربلند بیرون آمد. او هنوز از اندیشه ها و مواضع خود عدول نکرده است و به شکلی فعال در باروری انقلاب 14 فوریه پس از آزادی اش از زندان، نقش داشت. او در زندان کنونی خود صبر پیشه می کند و افکار خود را که خالی از تحجر و تقلید است، دنبال می نماید.