تهران- الکوثر: امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید: یاْتی عَلَی النَّاسِ زَمانٌ لا یبْقی فیهِمْ مِنَ الْقُرآنِ الَّا رَسْمُهُ وَمِنَ الْاسلامِ الَّااسْمُهُ، مَساجِدُهُمْ یوْمَئِذٍ عامِرَةٌ مِنَ البِناءِ، خَرابٌ مِنَ الْهُدی [1]

زمانی بر مردم فرا می رسد که در میان آنها از قرآن جز خط به نقوش، و از اسلام جز اسمی باقی نماند، مساجد مسلمین در آن روز از نظر بنا آباد ولی از نظر هدایت ویران خواهد بود!

شرح کوتاه

نمی توانیم بگویم این پیشگویی عجیب، امروز، کاملًا مصداق پیدا کرده، و یا مربوط به آینده است، ولی این قدر مسلّم است که نمونه هایی از آن را در گوشه و کنار با چشم خود می بینیم، و تعجب در این است که چنین مسلمانانی از عقب ماندگی ناله و شکوه دارند، گویا چنین می پندارند تنها «اسم اسلام» و «رسم قرآن»، برای همه چیز آنها کافی است، نه قرآن را به عنوان یک کتاب تربیت و انسان سازی پذیرفته و به کار بسته اند، و نه اسلام را به عنوان «مذهب» یعنی روش فکری و عملی؛ کدام جامعه مسلمان واقعی را سراغ داریم که عقب مانده باشد و جهان در برابرش تعظیم ننموده باشد!

[1] كلمات قصار، كلمه 369.