پايگاه اينترنتي روزنامه راي اليوم چاپ لندن، سرمقاله امروز خود را به اقدام روز گذشته کويت در کاهش شمار ديپلماتهاي ايران در اين کشور اختصاص  داد و نوشت: اقدام دولت کويت به «اخراج» رضا عنايتي سفير ايران در اين کشور و بستن دفتر رايزني فرهنگي و مقر «وابسته نظامي ايران» و کاهش شمار ديپلماتهاي سفارت اين کشور از نوزده ديپلمات به چهار ديپلمات، تحرکي است که بيشتر به قطع روابط يا زمينه سازي براي آن نزديک است؛ موضوعي که چه بسا کويت را به اين سمت سوق بدهد که به نوعي به ائتلاف چهار  کشور عربستان سعودي، امارات، بحرين و مصر عليه قطر «هم پيمان ايران»، ملحق شود.
به نوشته اين روزنامه، خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) اين اقدام غير منتظره و ناگهاني کويت را اينگونه توجيه کرد که «تحت فشارهاي عربستان سعودي صورت گرفته» است. اين خبرگزاري نوشت: اتهامات وارده عليه ايران «کذب و بي پايه و اساس است».
راي اليوم  در ادامه نوشت : در واقع اين بحران از سال دو هزار  و پانزده آغاز شد يعني زماني که نيروهاي امنيتي کويت گروهي «تروريستي» متشکل از چهارده نفر از  کويتي هاي شيعه را به همراه يک شهروند ايراني که به «باند عبدلي» معروف شد، به اتهام ارتکاب اقدامات جاسوسي به نفع ايران و حزب الله لبنان و برنامه ريزي براي ايجاد بي ثباتي در کويت، دستگير کردند. حتي از اين گروه سلاح و نارنجک نيز کشف و ضبط شد.
موضوع جديد در اين مسئله که در طول يکسال گذشته ذهن کويتي ها را به خود مشغول کرد، چگونگي فرار اعضاي اين باند به ايران آن هم چند روز قبل از صدور حکم دادگاه کويت عليه اين افراد بود ؛ حکمي که به موجب آن اعضاي اين گروه به حداقل ده سال حبس محکوم شده بودند.
برخي کارشناسان در کويت که راي اليوم با آنها گفتگو کرده است، تاکيد کردند فرار اعضاي اين باند جز با وجود تباني در کويت امکان پذير نبوده است و چه بسا اين تباني از سوي برخي نيروها در  خود دستگاه امنيتي صورت گرفته باشد. اين کارشناسان به طور مشخص نفوذ ايران را در اين  دستگاههاي امنيتي بعيد نمي دانند براي اينکه متهمان با قايق هاي تندرو به ساحل ايران منتقل شدند. بنابراين اين نفوذ - اگر درست باشد- چگونه صورت گرفته است و چه کساني در پشت صحنه اين ماجرا قرار دارند؟ آيا کساني که در اين موضوع دست داشتند بازداشت شدند؟ اينها سوالات بجايي است که از زبان اين کارشناسان نقل مي کنيم.
به نوشته راي اليوم، شيخ صباح الاحمد، امير کويت انسان کارکشته و دانايي است که در طول سالهاي گذشته  بسيار تلاش کرده تا خود و کشورش را از سياست ها و مواضع تند عربستان سعودي عليه ايران دور نگه دارد و وارد اين ماجرا نشود. وي چند ماه پيش ميزبان حسن روحاني رئيس جمهور ايران در چارچوب سفرش به کويت و پادشاهي عمان بود. همچنين وي در چارچوب ماموريتي از سوي سران کشورهاي عضو شوراي همکاري خليج (فارس) که در دسامبر امسال در دوحه برگزار شد، وزير خارجه اش را به منظور گفتگو با ايران به تهران اعزام کرد.
البته اگر اتهامات وارده به ايران در اين زمينه درست باشد، ما به درستي نمي دانيم که چه علت هايي تهران را بر آن داشته تا در موضوع انتقال محکومان اعضاي باند عبدلي دخالت کند و در نتيجه کشور همسايه خود (کويت) را از دست دهد؛ کشوري که در بحران شديد ميان تهران ورياض ترجيح داده موضع بيطرفانه اتخاذ کند و وارد جنگ يمن نشود همچنين ترجيح داده در بحران اخير خليج (فارس)، به عنوان ميانجيگر ميان عربستان واردوگاهش از يک سو و قطر در سوي ديگر، ايفاي نقش کند. آيا  کويت که از سوي نويسندگان نزديک به دولت عربستان، بشدت مورد حمله و انتقاد قرار گرفته، و با نپيوستن به ائتلاف سعودي عليه قطر، به نمک نشناسي در قبال لطف عربستان به اين کشور در ماجراي «آزاد سازي» واخراج نيروهاي عراقي از  خاک کويت در سال هزار و نهصد و نود و يک، متهم شده است، آيا اين ماجرا يعني اقدام ايران در انتقال اعضاي باند عبدلي را بهانه اي قرار داده تا تصميم خود را نهايي کند و به جبهه  عربستان ملحق شود؟
همچنين در بسياري از کشورهاي خليج (فارس) اکنون سوال  ديگري مطرح است وآن اينکه آيا ايران اشتباهي شبيه به اشتباه دو سال قبل يعني حمله به سفارت عربستان سعودي و آتش زدن آن را که بعدها از آن معذرت خواهي کرده، مرتکب شده است؛ اقدامي که نقض آشکار قوانين ديپلماتيک بوده و دولت عربستان را بر آن داشته تا به قطع روبط با تهران اقدام کند؟ آيا کساني که ماموريت قاچاق (انتقال) اين چهارده متهم را به اجرا در آوردند، با آگاهي و هماهنگي دولت اقدام به اين کار کردند يا خير؟
راي اليوم نوشت: ما در اين زمينه اطلاعات کافي در اختيار نداريم چرا که اين بحران در ابتداي راه است و اطلاعات درباره آن نيز همچنان بسيار کم است. قاچاق اعضاي باند عبدلي، مشکل بزرگي براي دولت کويت است آن هم در اين برهه زماني که منطقه خليج (فارس) در شرايط حساسي بسر مي برد و آمريکا جنگ سياسي و رسانه اي خود را عليه ايران تشديد کرده است و اين کشور را به حمايت از تروريسم در منطقه متهم و تحريم هاي اقتصادي بيشتري عليه تهران اعمال مي کند.
بعيد نيست برخي از تحليل ها که حکايت از آن دارد کويت تصميمش را گرفته و قصد  دارد با جبهه  عربستان وآمريکا در مقابله با ايران همنوا شود، درست باشد. کويت چه بسا نمي تواند نقش ائتلاف دو کشور (رياض و واشنگتن) را در آزاد سازي اين کشور به فراموشي بسپارد؛ موضوعي که ممکن است بر   
نقش ميانجيگرانه کنوني اين کشور در بحران خليج (فارس)، يعني بحران ميان چهار کشور  عربي با قطر، تاثير  منفي داشته باشد و روابط اين کشور را با ايران متشنج کند؛ کشور همسايه اي که کويت با آن روابط تجاري و اقتصادي مشترک دارد و مهمترين آن، شراکت در ميدان نفتي گازي «الدره» (آرش) در آبهاي مشترک نزديک ميدان نفتي الخفجي است که در منطقه بي طرف مرزي قرار دارد. چه بسا اين  کودتاي جديد کويت، بر روابط اين کشور با کشور همسايه اش يعني عراق نيز تاثير  منفي بگذارد. 
تصميم کويت در واکنش به اين نفوذ امنيتي ايران،- اگر درست باشد- از جمله حقوق حاکميتي اين کشور است اما تبعات آن براي کويت با توجه به وجود تنش هاي شديد طائفه اي در اين کشور و به طور کلي در منطقه، ممکن است خطرناک باشد. چرا که شهروندان شيعه کويتي حدود سي و پنج درصد از کل جمعيت اين کشور را شامل مي شوند و درصد بسياري از آنها به زبان فارسي صحبت مي کنند و قطعا «علاقه و محبت» خود را به ايران مخفي نمي کنند.
در صورتي که پيوستن کويت به محور عربستان سعودي ، بحرين و امارت در مقابله با  ايران تاييد شود، چه بسا اين مسئله مقدمه اي براي بروز اختلاف و شکاف در شوراي همکاري خليج (فارس) و ايجاد  ترکيب بندي جديد در اين شورا باشد به طوري که شوراي همکاري محدود به اين چهار کشور شود و کشور بي طرف عمان هم که روابط  خوبي با ايران دارد، در اين بين مخير و درهاي به رويش براي پيوستن به اين محور باز  باشد و قطر هم بيرون از اين شورا نگه داشته شود؛ موضوعي که پيچيدگي و مشکلاتي جديد به بحران خليج (فارس) خواهد افزود و احتمال حل قريب الوقوع بحران را بسيار کاهش مي دهد.