«اوقات الشام» در مقاله ای به قلم «عبدالکریم المدی» نوشت: تمام ناظران از این موضوع آگاه هستند که اختلاف قطر و عربستان سعودی مولود یک لحظه نیست اما در طول زمان و به حسب مقتضیات هر دوره مخفی مانده است. باید یادآور شد که چند سال پیش «ریاض» و «أبوظبی» سفیران خود را از «دوحه» فراخواندند اما بلافاصله امیر کویت مداخله کرد و روابط را به حالت قبل بازگرداند اما این روابط همچنان سرد باقی ماند و روز به روز به تیرگی گرایید.

با تأمل در اسباب و دلایل وقایع جاری در می یابیم که عربستان سعودی همواره قطر را از یک سو به عنوان لقمه ای با ارزش می بیند که هر گاه اراده کند می تواند آن را ببلعد و از سوی دیگر آن را به عنوان رقیبی سر سخت برای خود می بیند، چرا که «دوحه» با استفاده هوشمندانه و فراوان از دو قدرت نرم یعنی پول و رسانه بارها با «ریاض« رقابت کرده است.

«أابوظبی» نیز پس از «ریاض» از قطر به اتهام حمایت از جماعت «اخوان المسلمین» کینه در دل دارد.

قطر در برابر تمام فشارها مقاومت و به صورت هوشمندانه عمل کرد و بر اساس یک سیاست از پیش تعیین شده در حل بسیاری از مشکلات منطقه و پرونده های آن مانند آزادی گروگان های بیگانه و غیره نقش میانجی را ایفا کرد.

تأمل در نقطه نقطه این اختلافات ما را به این نتیجه می رساند که روابط این دو جبهه همیشه با نفرت و معاندت همراه بوده و هیچ یک از طرفین، طرف مقابل را نمی پذیرد تا بدین طریق وارد جنگ های نیابتی شوند

هنگامی که به قدرت انفجار و واکنش های برخاسته از تصریحات امیر قطر در عدم تکذیب این اختلافات به دقت می نگریم، به این نتیجه می رسیم که این اظهارات پیامدهای فراوانی خواهد داشت، به ویژه اینکه برخی اظهارات امیر قطر را چنین تفسیر می کنند که هدف او تأکید بر ائتلاف آشکار با ایران در آینده ای نزدیک است و این امر به خودی خود برای عربستان سعودی خبر صاعقه وار و جزءخطوط قرمزبه شمار می آید.

بر این اساس،هیچ بعید نیست که قطر به صورت عملی با دشمنان ریاض به ویژه حزب الله لبنان و گروه مردمی عراق و انجمن وفاق بحرین و حوثی ها و «علی عبدالله صالح» در یمن وارد ائتلاف می شود. به بیان دیگر به نظر می رسد که «دوحه» برای باز کردن دروازه های جهنم به روی همگان آماده اسست و برای آن هیچ اهمیتی ندارد که خود به آتش این عمل بسوزد و یا اینکه بهای سنگین عملکرد خود را بپردازد زیرا آنچه که در درجه نخست برای قطر اهمیت دارد، بالا نرفتن پرچم کشورهای همسایه است

اما شاید بزرگترین هزینه ای که قطر خواهد پرداخت، انتقال پایگاه «العدید» به کشور دیگر است، زیرا عربستان سعودی در آستانه موفقیت برای متقاعد ساختن آمریکا در اعمال این ضربه است.

در پایان باید گفت که بخش اعظم درگیری های عربی چه در سطح نظامی و یا با روش های جنگ نرم ما را بدین نکته رهنمون می کند که هر یک از طرفین برای اثبات عملکرد اشتباه طرف مقابل و مسیر صحیح خود می کوشد و در حقیقت این همان معضل بزرگ و نوعی کوته فکری است که بحران های پی در پی به دنبال دارد و هیچ گاه به طرفین اجازه ورود به مسیر مذاکرات جدی را نمی دهد.

منبع : shabestan