ما یعنی ایرانیان در غرب آسیا زندگی می کنیم . غرب آسیا  ، منطقه ی وسیعی از سرزمین ها از شمال افریقا و جنوب غرب آسیا را شامل می شود. در منطقه دولت های مختلفی حضور دارند. نقطه مشترک همه این سرزمین ها ، افزون بر حضور در این گستره جغرافیایی ، مسلمان بودن مردمشان است. هر چند به لحاظ قومیتی و نژادی تفاوت هایی با هم دارند. این قومیت ها شامل: عرب، ترک، ایرانی، کرد ، قبایل مختلف افریقایی و ... است. پس شناخت این منطقه برای  مایی که در آن زندگی می کنیم یک ضرورت است. این منطقه یعنی غرب آسیا در ادبیات سیاسی و رسانه ای جهان، خاور میانه می نامند.

چرا خاورمیانه؟

 اسم خاورمیانه برگرفته از نگاه قدرت های غربی به جهان است. غرب در زمانی که امپراطوری بریتانیا در شرق و غرب کره زمین گسترده شده بود، خود یعنی اروپا و انگلیس را مرکز جهان در نظر گرفته و براساس آن مناطق جهان را نامگذاری کرده است.  خاور به معنی شرق است یعنی این منطقه در شرق مرکز عالم به گفته غربیان قرار دارد.

در آغاز تقسیم بندی و نام گذاری مناطق جهان ، با توجه به اینکه ثروت جهان در شرق جهان از نگاه اروپا قرار داشت و این شرق گستره ای از یونان تا چین و ژاپن و اندونزی و غیره را شامل می شد به سه بخش " خاور نزدیک ، خاور میانه و خاور دور" تقسیم کردند .خاور نزدیک شامل یونان و قبرس بود و خاور دور هم کشورهای شرق آسیا را شامل می شد . خاور میانه هم شامل کشورهای عربی جنوب غربی آسیا و برخی کشور های شمال افریقا و ایران بود . بعد ها واژه خاور نزدیک به دلیل  پیوستگی یونان و قبرس به اروپا کار برد خود را از دست داد و تنها خاور میانه و خاور دور باقی ماند . در سالهای گذشته  طرح خاور میانه بزرگ هم از سوی غرب برای کشورهای منطقه بکار گرفته شده است . مراد از خاور میانه بزرگ همه کشورهایی است که در حوزه جهان اسلام تعریف می شوند .

 چه کشورهایی در خاور میانه قرار دارند ؟ 

کشورهای ترکیه – عراق – سوریه – لبنان – اردن – کویت – عربستان – امارات متحده عربی – فلسطین – قطر – بحرین – عمان – یمن – سومالی – سودان –مصر – مراکش – لیبی – تونس – موریتانی – الجزایر – ایران – افغانستان – و پاکستان را جز خاور میانه دانسته اند . البته در برخی نقشه ها که منتشر شده است گستره ی خاورمیانه را به همه کشورهای اسلامی جهان رسانده اند . از این روی برخی به جای بکار بردن واژه خاور میانه ترجیح می دهند از اصطلاح جهان اسلام استفاده کنند .

اهمیت غرب آسیا( خاورمیانه):

خاستگاه تمدنی:

براساس شواهد تاریخی و باستان شناسی خاستگاه تمدن انسانی است. یافته های باستان شناسی نشان می دهد که تمدن بشری از این منطقه و  بین النهرین، آغاز شده و در طول هزاره ها و قرون به دیگر نقاط جهان گسترش یافته است. این خاستگاه تمدنی به عنوان یک عقبه تاریخی و تمدنی قش آفرین در عرصه های سیاسی منطقه ای و بین المللی تأثیری جدی دارد.

خاستگاه ادیان الهی:

همانگونه که غرب آسیا خاستگاه تمدن بشری است، خاستگاه ادیان الهی نیز هست که از آن با عنوان ادیان ابراهیمی نیز یاد می شود . یهودیت، مسیحیت و اسلام به همراه آیین زرتشتی ، چهار دین آسمانی اند که در این منطقه پدیدار شده اند و پس از آن در سراسر جهان گسترش یافته اند.

این مقوله نیز بیش از پیش بر اهمیت خاورمیانه افزوده است. هر چند غرب، هم در تفکر  لیبرالیسم وهم در اندیشه سوسیالیسم خود و هم در کسوت ماتریالیستی- کمونیستی اش، همواره دین را به عنوان عاملی مخرب در مسیر توسعه معرفی کرده است اما همانگونه که انقلاب اسلامی نشان داد ، دین نه تنها «افیون توده ها»نیست بلکه متغیر موثر بر تحرکات اجتماعی است که می تواند ملتی را در مسیر توسعه بخیزاند و این خیزش را جریانی  فراگیر سازد.

حکومت های مقتدر تاریخی

حکومت های مقتدر تاریخی که در این منطقه شکل گرفته اند، مصر باستان و مصر فاطمی، ترکیه عثمانی، امویان شام و عباسیان بغداد و مهمتر از همه ایران باستان و ایران پس از اسلام  همواره به عنوان عقبه اندیشه ای و یک مطالبه تاریخی به نسل ها برای  ایفای نقش تاریخی خود در عرصه تمدنی روز ، فشار وارد می کند.  این امر موجب شده است تا مدیریت غرب آسیا برای غرب در همه حوزه های سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی  و نظامی از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد . زیرا تردیدی نیست این ویژگی ها خصوصا" خاستگاه تمدنی و دینی اش " موجب شده است که انسان های منطقه از ضریب هوشی بالایی برخوردار باشند و هوشمندانه به دنبال استفاده از ظرفیت های موجود برای تکامل جوامع خود باشند .

 بر این اساس غرب سلطه بر منطقه را اولویت حیاتی خود می داند و تنها راه را در مدیریت ناامنی در منطقه یافته است . زیرا با مدیریت ناامنی در منطقه انتقال انرژی به غرب ، با بهای نازل ، همچنین بازگشت مجدد پول های حاصل از خرید نفت و گاز به غرب به دلیل فقدان ظرفیت های سرمایه گذاری در منطقه ، نیز تعریف بازارهای مصرف کالاهای غربی و در نهایت خروج مغزهای با هوش از منطقه به سمت غرب ، به دلیل نبود ظرفیت های لازم در به کار گیری بهینه از آنان ، منطقه را در توسعه نایافتگی پیوسته قرار داده که خود موجب وابستگی هر چه بیشتر کشورهای منطقه به غرب شده است .

تاسیس رژیم جعلی اسرائیل :

اشغال سرزمین فلسطین با انتقال یهودیانی از اقصی نقاط دنیا به فلسطین و آواره سازی این ملت پرپیشینه در سطح منطقه و جهان ، در واقع مهمترین ابزار مدیریت ناامنی در منطقه است . اسراییل رژیمی است که هویتی تأسیسی دارد و نه تکوینی . بدین معنی که روند تشکیل حکومت و دولت در آن با روند تشکیل حکومت و دولت در دیگر کشورهای جهان  متفاوت است. حکومت ها در سرزمین های مختلف از درون ملت تاریخی با سکونت نسل اندر نسلی و با اراده مردم آن سرزمین شکل می گیرد که از آن با عنوان «هویت تکوینی» نام می برند. اما اسراییل با جمعیتی فراخوانده شده از نقاط دنیا به فلسطین و اخراج ساکنان اصلی آن شکل گرفته است. بنابراین هویتی تأسیسی و جعلی دارد.

بر همین اساس ملت فلسطین نمی توانند این هویت را پذیرا باشند. همچنین با توجه به هدف تأسیسی اسراییل و با نگاه  به اینکه این رژیم مدعی مالکیت برچندین کشور منطقه است ، پیوسته کشورهای همجوار و حتی دورتر از فلسطین اشغالی را تهدید می کند و از این طریق منطقه چاره ای جز وابستگی بیشتر به قدرت های غربی که خود، اسراییل را به پیشرفته ترین سلاح های روز مجهز ساخته اند ، نخواهند داشت. از این روی مقابله با این پدیده شوم یک ضرورت همیشگی است. یعنی تا زمانی که موجودیتی به نام اسرائیل در منطقه غرب آسیا که ما از اهالی آن هستیم، حیات دارد، تلاش برای حذف آن اقدامی است که برای همه مردم منطقه در همه نسل ها ضروری است.

منبع: سایت بیداری اسلامی