دانشمندان به روشی برای ترمیم بافت آسیب دیده زانو دست پیدا کرده اند که در این روش با استفاده از هیدروژل، غضروف مانند و ایمپلت، بافت های آسیب دیده بازسازی می شوند و ساخت این هیدروژل ها به وسیله پرینتر های سه بعدی صورت می پذیرد.
شاید بتوان ساختمان زانوی انسان را به لولای در تشبیه کرد ولی بدون شک ساخت و ساز زانو به مراتب سخت تر از ساختمان یک لولا است. بیماری های ناحیه زانو معمولاً دردناک هستند و هزینه های زیادی را برای بیمار در پی دارد. محققان دانشگاه دوک در حال بررسی طرحی هستند که در این طرح با استفاده از هیدروژل، شبیه ساز غضروف، بیماری های ناحیه زانو را درمان کنند. در واقع این هیدروژل به استفاده از پرینتر های سه بعدی پرینت شده و براساس ساختمان زانوی فرد بیمار بسیار دقیق در محل بافت آسیب دیده قرار می گیرد.
جراحان با استفاده از اسکن های سه بعدی بافت های آسیب دیده را مورد بررسی قرار می دهند و برای جایگزین کردن بافت آسیب دیده طرحی را به دستگاه پرینتر سه بعدی ارائه داده و پرینتر نیز دقیقاً با جزئیات بافت مورد نظر را می سازد. اگر این پروژه موفقیت پیدا کند، بدون شک این جایگزینی در بسیاری از بافت های دیگر مثل بافت های جمجمه و سایر اعضای بدن نیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
پیشرفت علم در زمینه پزشکی بدون شک در بسیاری از زمینه ها به کمک انسان آمده است. یکی از اجزای کلیدی این بافت شبیه سازی شده menisci یا همان منیسک است. در واقع این بافت شبیه به بافتی است که در غضروف گوش قرار دارد و هم چنین در داخل زانو بین ساق پا و ران پا نیز قرار دارد. در واقع این بافت عملکردی شبیه به کمک فنر ماشین را برای بدن ما دارد. این بافت در واقع به خم و راست شدن پای ما کمک می کندو باعث به وجود آمدن حرکت های پرشی می شود.
در عین حال بافت منیسک بسیار آسیب پذیر است و با یک حرکت کوچک و یا یک زمین خوردگی می تواند پاره شود. در سنین بالا معمولاً تورم منیسک بسیار شایع است و منجر به درد های مزمن می شود. معمولاً برای درمان منیسک پاره در سنین بالا از جراحی استفاده می کنند. جراحی قطعاً بهترین راه برای درمان منیسک پاره شده نیست و جایگزینی بافت می تواند بهترین پیشنهاد باشد. در واقع با حذف روش جراحی و استفاده از روش جایگزینی، با استفاده از ایمپلنت ها و هیدروژل های ساخته شده به وسیله پرینتر های سه بعدی این بافت جایگزین می شود.
البته جایگزین کردن بافت منیسک به سادگی نیز صورت نمی پذیرد. بافت منیسک یک بافت همگن و یک دست نیست که به سادگی قابل جایگزینی باشد و بدون شک روند جایگزینی این بافت کمی دشوار خواهد بود. متریال های بسیار زیادی برای بافت جایگزین منیسک امتحان شده است و هیدروژل از بهترین نمونه های بررسی شده است. هیدروژل خواص و ویژگی های مشترکی با غضروف دارد و بهترین جایگزین برای غضروف است.
باید به این موضوع توجه کرد که جایگزین شدن بافت های هیدروژلی و پرینت شده با پرینتر های سه بعدی تا حد بسیار زیادی هزینه های درمانی را کاهش می دهد و حتی روند درمان نیز سریع تر صورت می پذیرد. این پروژه در دست بررسی است و هنوز به صورت جامع مورد استفاده قرار نگرفته است.
دو شنبه 4 اردیبهشت 1396 - 15:48:48