1983 میلادی.

در ماه اوت دولت مناخیم بگین تحت فشار ناشی از تلفات اسرائیل در لبنان و تورم 400 درصدی، سقوط می کند. هسته های مقاومت در لبنان بر اساس عملیات شهادت طلبانه شکل می گیرد. در آوریل سفارت آمریکا در بیروت منفجر می شود و شصت و سه نفر از جمله افسران ارشد سازمان سیا به قتل می رسند. در اکتبر، مقر تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت منفجر شده و 241 سرباز آن کشته می شوند. در انفجار مقر سربازان فرانسوی هم 59 سرباز به قتل می رسند. در انفجار مقر نظامی اسرائیل در صور نیز 60 نفر از سربازان اسرائیلی کشته می شوند.

1984م.

در ماه مارس قوای آمریکا و سایر نیروهای غربی به دنبال حملات شهادت طلبانه که منجر به مرگ صدها سرباز غربی شده است، لبنان را ترک می کنند. این حملات که عمدتا  از سوی شیعیان لبنان صورت می گیرد، ضربات شدیدی نیز به اسرائیلی ها وارد کرده و اهداف اشغال لبنان را خنثی می کند، به طوری که شکاف سختی بین کابینه و نظامیان اسرائیل به وجود می آید. اسرائیل طی یکسال آینده قدم به قدم عقب نشینی می کند و تنها کمربند امنیتی قبلی را حفظ می کند که 1100 کیلومتر مربع یعنی 10 درصد خاک لبنان را شامل می شود . فرمانده نیروهای لبنانی حافظ منافع اسرائیل از ماه آوریل آنتوان لحد است. ضربات مستقیم سازمان های  مقاومت شیعیان در سال های آینده، گریبانگیراین نیروها و سربازان اسرائیلی در جنوب لبنان می شود. سازمان امل و حزب الله که سازمان جوانتری است به مرور تبدیل به سرسخت ترین دشمن اسرائیل در چند سال آینده می شود. این سازمان در امور خیریه و فعالیت های سیاسی و اجتماعی لبنان هم مشارکت دارند.

1985 م.

سرویس های مخفی اسرائیل در چند نوبت بمبگذاری در شهرهای شیعه نشین لبنان، تلفات و خسارات سنگینی به بار می آورند. انفجار خودروهای بمبگذاری شده تا سال بعد نیز ادامه می یابد. در اکتبر 1985 حمله هوایی اسرائیل به ستاد ساف در تونس منجر به شهادت 56 فلسطینی می شود.

1987 م.

در 9 دسامبر، انتفاضه یا قیام فلسطینی ها در اردوگاه آوارگان در جبالیه در نوار غزه آغاز می شود و هزاران نفر علیه قتل 4 فلسطینی در تظاهرات می کنند. در طی چند روز، قیام به سرتاسر غزه و کرانه باختری و قدس شرقی گسترش می یابد. جوانان و کودکان فلسطینی  با پرتاب سنگ و بمب بنزینی و بدون واهمه از گلوله های اسرائیلی، به مقابله با سرکوب کنندگان می پردازند. این شکل غیر منتظره مبارزه، ابتکار عمل را به نسل جوان فلسطینی که از بی ثمری  اقدامات نسل گذشته و مذاکرات و معاملات پشت پرده به تنگ آمده است، منتقل می کند. رهبران انتفاضه تحصیل کرده و آشنا با زبان و تاکتیک های اسرائیلی هستند و از اعتصاب و تحریم و روش های هوشمندانه علیه دشمن استفاده می کنند. شبکه 20 هزار نفری خبرچین های شین بت ( پلیس مخفی اسرائیل) در میدان فلسطینی ها بر اثر انتفاضه مضمحل می شود و کنترل فلسطینی ها آنقدر دشوار می شود که اسرائیل در 1993 مجبور به عقد پیمان و اعطای خودمختاری به فلسطینی ها می شود. به فاصله کوتاهی پس از آغاز انتفاضه، شیخ احمد یاسین و همفکرانش در اخوان المسلمین، جنبش مقاومت اسلامی موسوم به حماس را تشکیل می دهند که هدفش رفع اشغال و برقراری حکومت اسلامی در فلسطین است. حماس در فعالیت های خیریه و مقابله با فساد نیز علاوه بر عملیان نظامی شرکت می کند. دستگیری شیخ احمد یاسین در 1989 اثری بر حماس نمی گذارد، زیرا سازمانی متمرکز نیست.

1988 م.

خلیل الوزیر(ابو جهاد) مرد شماره دوم ساف یا سازمان آزادی بخش فلسطین به دست اسرائیل در تونس ترور می شود. در ماه نوامبر شورای ملی فلسطین تشکیل کشور فلسطین به ریاست جمهوری عرفات را اعلام می کند و کشور فلسطین را شامل نوار غزه ، کرانه باختری رود اردن و شهر قدس شرقی می داند که در کنار اسرائیل به طور مسالمت آمیز برقرار خواهد بود. تماس هایی در سطوح پایین بین ساف و آمریکا برقرار می شود. ملک حسین پادشاه اردن پیوندهای اداری کشورش با کرانه باختری را قطع می کند که به معنی  واگذاری آن به اسرئیل است.

1989 م.

کماندوهای رژیم صهیونیستی شیخ عبدالکریم عبید  و ابو مصطفی دیرانی از رهبران حزب الله را در ماه ژوئیه می ربایند.

1990 م.

در ماه اوت با حمله عراق به کویت، یاسر عرفات در جبهه صدام قرار می گیرد. در نتیجه، کمک شیخ نشین های عرب به ساف قطع می شود و فلسطینی های ساکن در کشورهای مختلف عرب، تحت فشار قرار می گیرند. پس از پایان اشغال کویت و شکست عراق، عرفات تلاش زیادی برای رفع اشتباهش می کند. علت اشتباه عرفات آن است که صدام رفع اشغال کویت را منوط به رفع اشغال فلسطین کرده بود و در حین جنگ (ابتدای 1991) چندین موشک اسکاد به اسرائیل پرتاب می کند که شادی فلسطینی ها را در پی دارد. در پی اشتباه عرفات، کمک برخی از اعراب به آرمان های فلسطین متوجه حماس می شود. در هشتم اکتبر، در حمله یهودی های افراطی و نظامیان صهیونیست در صحن مسجد الاقصی 23 فلسطینی شهید و 300 نفر مجروح می شوند. زیرا آنها به نصب سنگ زیربنای معبد جدید یهودیان (هیکل سلیمان) معترض هستند.

1992 م.

سید عباس موسوی، دبیر کل حزب الله لبنان، با شکل موشک از هلیکوپتر اسرائیلی به شهادت می رسد. جانشین او سید حسن نصرالله در چند سال آینده، اسرائیل را تحت شدیدترین حملات برای پایان اشغال جنوب لبنان قرار می دهد. در ماه دسامبر، اسرائیل 413 عضو حماس و جهاد اسلامی را به جنوب لبنان(اردوگاه مرج الزوهور) تبعید می کند. تبعید شدگان از روش های حزب الله برای مبارزات آینده خود الهام می گیرند.

1993 م.

در ماه ژوئیه اسرائیل طی عملیات موسوم به " تسویه حساب" انواع سلاح های مدرن به کار رفته در جنگ آمریکا با عراق را در سرتاسر لبنان به کار می گیرد. حدود 130 کشته و 500 مجروح و 300 هزار آواره بر جای می ماند. به دنبال یک تفاهم بین لبنان و اسرائیل بنا بر آن می شود که موشک های کاتیوشا به شمال سرزمین های اشغالی شلیک نشود و اسرائیل نیز به مناطق مسکونی لبنان حمله نکند. نیروهای مقاومت اسلامی از ین تفاهم برای ضربه زدن به ارتش اسرائیل در جنوب لبنان سود می برند. مذاکرات صلح اسرائیل و ساف که از 1991 در مادرید آغاز شده است در ماه اوت سال 1993 منجر به عقد توافقنامه " اسلوی یک " بین دو طرف می شود تا نوعی حکومت خودگردان در بخش هایی از غزه و اریحا برای فلسطینی ها برقرار شود. شهرک سازی در کرانه باختری و قدس شدت می یابد. تا سال 1995 کنترل محلی چند شهر دیگر نیز تحت عنوان قرارداد " اسلوی دو" به فلسطینی ها داده می شود اما این بخش ها از هم مجزا هستند.72 درصد از کرانه باختری که مرتبط به هم است، تحت حاکمیت اسرائیل می ماند.