1968  میلادی.

فتح اکنون بزرگترین گروه در ساف را تشکیل می دهد و رهبرش یاسرعرفات توسط شورای ملی فلسطین به ریاست سازمان آزادی بخش فلسطین برگزیده می شود.جورج حبش، یکی دیگر از سازمان های وابسته به ساف را به عنوان جبهه خلق برای آزادی فلسطین تشکیل می دهد. او که یک مسیحی ملی گرا بوده، با شکست موج ملی گرایی جمال عبدالناصر در جنگ 6 روزه تبدیل به یک مارکسیست می شود و برای جلب نظر جهان به مساله فلسطین در طی دو سال 4 هواپیمای اسراییلی و غربی را می رباید.

1969 تا 1970 م.

عبدالناصر برای اینکه سلطه اسرائیل بر سرزمین های اشغالی دائمی نشود، به دنبال شکست تلاش های دیپلماتیک و قطعنامه های سازمان ملل، جنگی فرسایشی علیه مواضع اسرائیل را در آن سوی کانال سوئز دنبال می کند. حملات هوایی سنگین اسرائیل در خاک مصر به دنبال استقرار دفاع ضد هوایی و پیشرفته مصر فروکش می کند. در اوت 1970 قرارداد آتش بس بسته می شود. در همین سال عبدالناصر در گذشته و انور سادات جانشین وی می شود.

1970 م.

حضور بیش از یک میلیون پناهنده فلسطینی در اردن به ویژه حضور گردان های مسلح فلسطینی که پس از جنگ سال 1967 بسیار فعال شده اند باعث می شود که آنها از خاک اردن علیه اسرائیل وارد عمل شوند. برای اردن که سخت به غرب وابسته است و طرح صلح را نیز پذیرفته است، اقدام گروه های فلسطینی مشکل زا می شود. در سپتامبر، اردن با حمایت آمریکا و اسرائیل دست به سرکوب شدید تشکیلات سیاسی و نظامی فلسطینی ها می زند و اردوگاه آوارگان، صحنه درگیری های خونین می شود. 4 هزار فلسطینی به قتل می رسند و فلسطینی ها مجبور به انتقال تشکیلات خود به لبنان می شوند. در چند سال آینده، لبنان مرکز مهمی برای تربیت نیروهای انقلابی جهان توسط گروه های مبارز فلسطینی می شود که این برای غرب هشدار بزرگی است.

1972 م.

غسان کنفانی ادیب و هنرمند بزرگ فلسطینی در ماه ژوئیه در بیروت بر اثر انفجار اتوموبیلش به قتل می رسد. در 5 سپتامبر، گروه "سپتامبرسیاه" که به دنبال قتل عام فلسطینی ها توسط اردن در سپتامبر سال 1970 شکل گرفته است، 9 ورزشکار اسرائیلی را در دهکده المپیک مونیخ به گروگان می گیرد. 2 اسرائیلی کشته می شود. در فرودگاه نیروهای امنیتی حمله می کنند که منجر به مرگ گروگان ها و چند فلسطینی می شود. هزاران خبرنگار برای پوشش مراسم المپیک حضور دارند و جهان متوجه مساله فلسطین می شود. سه روز بعد در حمله هوایی اسرائیل به اردوگاه های آوارگان فلسطینی در سوریه و لبنان چند صد غیر نظامی کشته می شوند. بعدا موساد 12  فلسطینی مظنون را ترور می کند.

1973 م.

جنگ چهارم اعراب و اسرائیل، موسوم به جنگ اکتبر، رمضان یا آنچه یوم کیپور از 6 تا 25 اکتبر به طول می انجامد. این بار، حمله غافلگیرانه از سوی مصر و سوریه آغاز می شود.هدف آنها آزاد سازی سرزمین های اشغالی سال 1967 است. زیرا 6 سال تلاش دیپلماتیک هیچ ثمری نداشته است. آمریکا سریعا کمک نظامی را از راه هوا برای اسرائیل می فرستد. کشورهای صادر کننده نفت، در پاسخ به تحریم نفتی حامیان اسرائیل اقدام می کنند. در حالی که اسرائیل با ضد حمله به خاک مصر ارتش سوم مصر را دور می زند، کسینجر وزیر خارجه آمریکا در مسکو به دنبال عقد نوعی معامله برای حفظ وضعیت اسراییل است. در نتیجه شوری امنیت در 22 اکتبر با صدور قطعنامه 338، آتش بس اعلام می کند اما اسرائیل آن را می شکند و در جولان و سوئز پیشروی می کند. شوروی تهدید به دخالت نظامی به نفع مصر و آمریکا تهدید به دخالت نظامی به نفع اسرائیل می کند. در این مدت آمریکا 33.500 تن اسلحه 48 بمب افکن اسکای هاوک و 12 هواپیمای باربری C-130   به اسراییل تحویل می دهد. چهره شکست ناپذیری  اسرائیل در این جنگ در هم می شکند و موشه دایان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی بدنام می شود. رئیس کابینه این رژیم گلدا مایر به همین دلیل در سال بعد، با انحلال کابینه اش کناره گیری می کند. ماموریت صلح کسینجر آغاز روند طولانی تلاش آمریکا برای سازش با اعراب با اسرائیل و تحکیم موقعیت آن در 3 دهه آینده است. استفاده اعراب از سلاح نفت، بحران اقتصادی غافلگیرانه ای در غرب به بار می آورد که تا سالها بر سیاست های ان اثر می گذارد.