1948 میلادی.

پس از کشتار دیر یاسین، طرح "دال" با تخریب دهکده های فلسطینی در مسیر جاده تل آویو به قدس ادامه می یابد. جلیلیه و طبریه به تصرف هاگانا در می آید و ساکنان فلسطینی آنها آواره می شوند. قوای انگلیس با تخلیه حیفا امکان حمله هاگانا را به شهر آماده می کند. فلسطینی های حیفا زیر باران خمپاره می گریزند. ایرگون همین اقدام را در یافا انجام می دهد تا ماه آوریل بخش غربی قدس به تصرف هاگانا در می آید و سکنه فلسطینی آن آواره می شوند. تا اول ماه مه نزدیک به دویست هزار نفر فلسطینی آواره شده اند. در 14 ماه مه تشکیل اسرائیل اعلام می شود و آمریکا فورا آن را به رسمیت می شناسد. روز بعد پایان حاکمیت انگلیس است. در همین حال هاگانا مشغول تسخیر قدس شرقی ( بخش قدیمی شهر) است. نیروهای لبنانی از مرز می گذرند و چند آبادی را به تصرف خود در می آورند. نیروهای اردنی هم از مرز گذشته و قدس شرقی را تصرف می کنند. عراقی ها نابلس جنین و طولکرم را می گیرند. مصری ها در ساحل مدیترانه پیشروی می کنند و تا بیت اللحم رفته و به سایر نیروهای عربی می پیوندند. نیروهای سوری نیز چند آبادی یهودی نشین را تصرف می کنند. در 22 ماه مه سازمان ملل درخواست آتش بس می کند و در 11 ژوئن آتش بس برقرار می شود.کنت برنادوت نماینده شورای امنیت در فلسطین پیشنهادهای جدیدی می دهد که هر دو طرف رد می کنند. در 7 ژوئیه اسرائیل آتش بس را می شکند اما در چند روز جنگ موفقیتی به دست نمی اورد. آتش بس بعدی بازهم در 18 ژوئیه شکسته می شود. طرح جدید برنادوت برای تغییر نقشه دو کشور و بازگشت آواره ها باز هم رد می شود. در 17 سپتامبرگروه اشترن نماینده سازمان ملل را به قتل می رساند. در اکتبر و نوامبر اسرائیلی ها در جنوب و شمال پیشروی می کنند و حتی جنوب لبنان را نیز تصرف می کنند و ساکنین لبنانی را تا 15 کیلومتری مرز از خانه های خود می رانند.

1949 م.

در فبریه آتش بس بین مصر و اسرائیل برقرار می شود و نوار غزه در کنترل مصر می ماند. در ماه مارس اسرائیل با پیشروی در صحرای نقب به خلیج عقبه می رسد. در آتش بس با لبنان اسرائیل از بیشتر مناطق جنوبی لبنان خارج می شود. طی آتش بس در اردن در آوریل کرانه غربی رود اردن شامل جنین نابلس و طولکرم در کنترل اردن می ماند. همچنین قدس غربی در اشغال صهیونیست ها قرار می کیرد. در نهایت یهودیان با جمعیتی حدود یک سوم جمعیت فلسطین و مالکیت 6 درصدی زمین ها  پس از پایان جنگ بر 75 درصد فلسطین مسلط می شوند. غزه به مصر و بقیه فلسطین به اردن ملحق می شود. دیوید بن گوریون که تا پایان جنگ وزیر دفاع بود نخست وزیر می شود و نیروهای هاگانا تبدیل به ارتش اسرائیل می شوند. در نتیجه جنگ و اعراب  یک میلیون فلسطینی آواره شده در کرانه باختری، غزه اردن و سوریه و لبنان در اردوگاه آوارگان یا اماکن دیگر اسکان می یابند. منابع اسرائیلی تعداد آوارگان را 500 هزار نفر اعلام می کند. در قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل پیش از پایان جنگ قید می شده که راندگان از فلسطین به همراه فرزندان و نوادگان آنها پناهنده محسوب می شوند و مشمول کمک های سازمان های کاریابی و کمک به پناهندگان فلسطینی وابسته به سازمان ملل موسوم به آنرواهستند. در طی سالهای آینده هزاران برخورد پراکنده بین فلسطینی ها و اسراییلی ها رخ می دهد که در نتیجه آن بین 3 تا 5 هزار فلسطینی غالبا غیر مسلح به قتل می رسند.

1951 م .

موساد سازمان جاسوسی اسرائیل تشکیل می شود و قراردادهای گسترده هماری با سازمان سیا می بندد.

1953 تا 1955 م.

قتل عام بیش از صد فلسطینی توسط واحدهای ویژه اسرائیل به فرماندهی سروان آریل شارون. ارعاب فلسطینی ها و اخراج آنها به طور منظم ادامه دارد. اسرائیلی ها به دفعات از مرزهای آتش بس گذشته و به فلسطینی ها اخراج شده دوباره حمله می کنند.