1917 میلادی

وزیر خارجه انگلیس، آرتور بالفور، در نامه معروف خود به لرد روچیلد، حمایت انگلیس از تشکیل وطن یهودی را علنی می کند. این بیانیه که منجر به موج سوم مهاجرت یهودیان در سالهای بعد می شود با هماهنگی لوید جرج نخست وزیر انگلیس و وودرو ویلسون رییس جمهور آمریکا نوشته شده است.

1918 م.

ژنرال آلنبی فرمانده قوای انگلیس پس از تسخیر فلسطین و قدس اعلام می کند که این پایان جنگ های صلیبی است.

1919 تا 1923 م.

موج سوم مهاجرت یهودیان به تعداد 35 هزار نفر به فلسطین. در پایان این دوره مالکیت ثبت شده یهودیان بر زمین 3 درصد کل فلسطین را شامل می شود.

1920 م.

در زد و خورد بین یهودیان و اعراب عده ای کشته و زخمی می شوند. کمیسیون تحقیق انگلیس، علت برخوردها را عدم توجه به قول استقلال اعراب و عواقب سیاسی و اقتصادی صهیونیسم معرفی می کند.

1921 م.

پایه گذاری هاگانا سازمان مسلح زیرزمینی صهیونیست که چند دهه بعد هسته اصلی حزب کارگر اسرائیل را تشکیل می دهد، اعتراض اعراب فلسطین به مهاجرت یهودیان و اعلامیه بالفور ادامه دارد و به همین منظور هیاتی فلسطینی عازم لندن می شود.

1922 م.

وینستون چرچیل، وزیر مستعمرات انگلیس با صدور کتاب سفید، اردن را مشمول اعلامیه بالفور نمی کند و بر مهاجرت یهودیان تا ظرفیت جذب اقتصادی فلسطین صحه می گذارد. سرشماری انگلیس در فلسطین، جمعیت کل را 182/757 نفر شامل 78 درصد عرب مسلمان ، 11 درصد یهودی و 10 درصد عرب مسیحی نشان می دهد.

1923 م.

آغاز رسمی غیمومیت انگلیس بر فلسطین

1924 تا 1928

موج چهارم مهاجرت یهودیان شامل شصت و هفت هزار نفر که نیمی از آنها لهستانی هستند، جمعیت یهودیان را به 16 درصد می رساند، مالکیت زمین برای آنان 4/2 درصد است.

1925 م.

حزب تجدید نظر طلب، توسط صهیونیست لهستانی ولادیمیر ژابوتنسکی در پاریس تشکیل می شود و کشور یهودی را شامل فلسطین و اردن که از راه نظامی اشکیل خواهد شد.

1929 م.

درگیری خونین  فلسطینی ها و یهودیان بر سر دیوار براق (ندبه) در مجاورت مسجد الاقصی

1929 تا 1939 م.

موج پنجم مهاجرت یهودیان شامل 250 هزار نفر جمعیت آنها را به 30 درصد می رساند. در پایان این دوره مالکیت بر زمین برای آنها 5/7 درصد است.

1931 م.

تجدید نظر طلبان و دیگر منشعبین از هاگانا، سازمن مسلح ایرگون را به فرماندهی ژابوتنسکی تشکیل می دهند که طرفدار برخورد شدیدتر با فلسطینی هاست. این سازمان بعدها هسته اصلی حزب لیکود اسراییل را تشکیل می دهد. سرشماری دوم انگلیس در فلسطین از جمعیت یک میلیون و سی و پنج هزار و 154 نفری نشان می دهد که 73 درصد عرب مسلمان، 17 درصد یهودی و 9 درصد عرب مسیحی هستند.(درصد واقعی یهودیان بیشتر از این رقم است).

1935 م.

شیخ عزالدین قسام روحانی مسلمان ساکن حیفاو رهبر اولین گروه چریکی منظم فلسطینی، در برخورد با نیروهای انگلیسی به شهادت می رسد. پیروان او در مبارزات آینده نقش مهمی دارند.

1936 تا 1939 م.

قیام بزرگ اعراب علیه انگلیس شکل می گیرد. ایرگون حمله علیه فلسطینی ها را شدت می دهد. کمیسیون انگلیسی پیل توصیه به تقسیم فلسطین می کند. به طوری که یک سوم آن را شامل حیفا، جلیله و دشت ساحلی مدیترانه در قالب تشکیل کشور یهودی بدهد و بقیه به اردن بپیوند ولی قدس زیر نظر انگلیس بماند. برای این کار باید فلسطینی های ساکن کشور یهودی فرضی را از آن اخراج کند. مفتی قدس حاج محمد امین الحسینی، با متحد کردن اعراب فلسطین، کمیته عالی عرب را تشکیل می دهد. این کمیته تا اواسط دهه شصت  فعالیت فلسطینی ها را سازماندهی می کند. کمیته عالی عرب توصیه های کمیسیون پیل را رد می کند و بر فلسطین متحد و مستقل اصرار می ورزد. به طوری که در آن حقوق اقلیت ها از جمله یهودی ها  محترم شمرده شود. کشورهای عرب نیز در کنگره ملی خود در سوریه با تاکید بر این نظر، خواهان توقف مهاجران بهودیان و انتقال زمین های فلسطینیان به آنها می شود. انگلیس کمیته عالی عرب و سایر سازمان های فلسطینیان را منحل کرده و رهبران آنها را اخراج می کند. برای سرکوب قیام بزرگ اعراب، انگلیس دادگاه های نظامی تشکیل می دهد.

1938 م.

بمب گذاری های ایرگون به شهادت 119 فلسطینی منجر می شود. کارخانه اسلحه سازی برای هاگانه تاسیس و گردان های ویژه با همکاری بین انگلیس و هاگانا برای سرکوب فلسطینی ها تشکیل می شود. انگلیس با آوردن نیروی کمکی موفق به خارج کردن قدس از دست  قیام کنندگان می شود.