البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که پس از استقلال بحرین حکومت متعصب آن که از سنت های اعراب سنی سعودی تبعیت کرده و به خصوص وابستگی شدیدی به وهابیت عربستان سعودی دارد و همچنین وفادار به اندیشه های متعصبانه پان عربیسم بودند، به شدت با فرهنگ ایرانی از جمله نوروز مبارزه کرده و گفته می شود در سال های ابتدای پس از استقلال حتی قوانین سخت مجازات برای برگزارکنندگان سنت های ایرانی از جمله نوروز وضع شده بود.

 حکومت بحرین تلاش داشت خود را یک کشور عرب سنی معرفی کند و از این رو تنها به آداب و سنن اسلامی آن هم مختص به سنیان و نه شیعیان تن می داد. این وضعیت باعث شد تا هیات حاکمه بحرین تا سال ها یک استبداد خفقان آور را در کشور حاکم کنن که تا امروز نیز پس از 5 سال اعتراضات مداوم مردم علیه رژیم آل خلیفه ادامه دارد.

در سال های ابتدایی برخی از مردم بحرین که البته عمدتا شیعیان بودند، تلاش می کردند مراسم نوروز را در خانه های خود به دور از هیاهو و در سکوت و انزوای مطلق برگزار کنند. سفره هفت سین می چیدند و قرآن و مفاتیح برای دعا در کنار آینه و یک لیوان یا تنگ آب نیز بر روی سفره خود می گذاشتند.

 برخی از مردم به خرید لباس نو مبادرت می ورزدیدند اما بسیاری نیز به همان چیدن سفره هفت سین بسنده کرده و تلاش می کردند تنها خانواده را به دور هم جمع کنند. غالبا روز نخست عید برخی از افراد به مناسبت نوروز به خانه یکدیگر رفته و به هم تبریک می گفتند.

به مرور زمان بواسطه فراگیر شدن سنت و فرهنگ عربی و تلاش برای زدودن فرهنگ ایرانی، سنت نوروز چندان در میان بحرینی­ها عمومیت نیافت و فرهنگ آن روز به روز در بحرین کم رنگ  و کم رنگ تر شد.

اکنون در کمتر جایی از بحرین می توان رد پایی از سنت نوروز یافت. هیات حاکمه تلاش کرده در ذهن مردم بحرین تلقین کند، نوروز خرافه ای مربوط به زرتشتیان است که در شان و منزلت اسلام نیست و باید از آن اجتناب کرد.

به همین دلیل است که امروز دیگر نوروز اهمیت چندانی برای بحرینی ها ندارد و تقریبا می توان گفت، سنتی فراموش شده در این کشور است. سنتی که وقتی از تاریخ بحرین سخن به میان می آید آن را جزو آیین های کهن و منقرض شده این کشور می دانند.