در قرآن کریم سوره صافات آیات ۶۲ تا ۶۴  آمده است: أَذَلِکَ خَیْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِینَ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِى أَصْلِ الْجَحِیمِ.

آیا آن (نعمت‌هاى بهشتى) براى پذیرایى بهتر است یا درخت زقوم؟ همانا ما درخت زقوم را وسیله شکنجه و درد و رنج ستمگران(کافران) قرار داده‌ایم. همانا این درخت از عمق دوزخ میروید.

همچنین در سوره واقعه آیات ۵۱ تا ۵۲ آمده است: ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّآلُّونَ الْمُکَذِّبُونَ لَأَکِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ.

 همانا، اى گمراهان انکار کننده! حتماً از درختى (بد منظر و بد طعم و بد بو)که زقّوم است خواهید خورد.

علامه طباطبائی درباره درخت زقوم می نویسد: " و کلمه زقوم به طورى که گفته ‏اند نام درختى است که برگهایى کوچک و تلخ و بدبو دارد و چون برگ آن را بکنند در محل کنده شده شیرى بیرون مىاید که به هر جا از بدن آدمى برسد آنجا ورم می‏کند."

آن طور که از روایات اسلامی برداشت می شود، این درخت در نقطه مقابل و متضاد درخت طوبی که درختی بهشتی است، قرار دارد. از این درخت به درخت شقاوت نیز تعبیر شده است که هر شخص گناه کار به میزان شرک، گناه و قذارت باطن خود از این درخت در دل خود ریشه دارد و در تعبیر دیگری هرکس با انجام هر گناه خود را به شاخه ای از این درخت آویزان می کند.

آنطور که گفته شده این درخت در سرزمین تهامه و نیز در هر سرزمین خشک و بى‏ آب و علف مى‏ روید، سرزمینهایى که مجاور صحراى خشک باشد.درختى که در آیه شریفه توصیف شده زقوم نامیده شده است .

تهامه ناحیه ساحلی باریکی در بخش عربی دریای سرخ است. بخشی از این ناحیه در عربستان سعودی و بخش دیگری از آن در یمن است. در یک نگاه گسترده تر تهامه به خط ساحلی از خلیج عقبه تا باب‌المندب اشاره می‌کند.

در لغت نامه دهخدا این گونه ذکر شده است: تهامه سرزمینی است هموار و ساحلی که از سمت شمال از شبه جزیره سینا تا نواحی یمن جنوبی امتداد دارد.

تهامه از ریشه «ت ه م» در لغت به معنای شدت گرما و سکون باد و هوا است و در اصطلاح به زمین پست با آب و هوای گرم همراه با هوای ساکن گفته می‌شود.