خاطره‌ای از منار هیکل – وکیل و پژوهشگر مصری:
منار هیکل، در سفرش به تهران، تجربه‌ای عمیق و متفاوت از هنر نوشیدن چای کسب کرد که فراتر از صرف یک نوشیدنی ساده بود. او می‌گوید تحول همیشه در لحظات بزرگ رخ نمی‌دهد بلکه گاهی در جزئیاتی نهفته است که روزمره از کنارشان می‌گذریم؛ مانند فنجان چای که ناب‌ترین روایت‌ها و خاطرات را در بر دارد. در تهران یاد گرفت چگونه باید چای نوشید و دریافت که این مایع ساده می‌تواند دروازه‌های حافظه و فرهنگ یک ملت را باز کند و او را به قلب مردمی ببرد که بیشتر از آنچه نشان می‌دهند، از آنچه پنهان می‌کنند، خود را معرفی می‌کنند.
بیشتر بدانید:
پاسخ ایران به اقدام غیرقانونی اروپا در بازگشت تحریم‌ها| قضیة ساخنة
مقاومت لبنان، مانع اصلی تحقق طرح اسرائیل بزرگ در منطقه| مع المراسلین
تهران؛ شهری با اسراری آرام و عمیق
تحول همیشه بی‌هیاهو رخ نمی‌دهد؛ گاهی در جزئیات خرد و کوچک پنهان می‌شود که ما بی‌توجه از کنارشان می‌گذریم. برای من، فنجان چای نماینده این تغییرات کوچک اما عمیق بود. در تهران نه فقط نوشیدن چای بلکه درک ارتباطی پیچیده با این نوشیدنی ساده، نقشی کلیدی در فهم فرهنگ و تاریخ این ملت داشت.
سفری به فراتر از تصویر کلیشه‌ای
وقتی در سال ۲۰۲۴ وارد تهران شدم، تصوری سنتی و محدود از این شهر داشتم: شاعران، مساجد، و بازارهای پُر رنگ و لعاب. اما آنچه مرا به ایران پیوند داد، نه معماری و سیاست، بلکه یک فنجان چای و کافه‌ای کوچک در بازار تهران بود که طعمی بی‌همتا ارائه می‌کرد و به قلب فرهنگ ایرانی راه می‌برد.
کافه علی درویش؛ نشانه‌ای زنده از تاریخ و مهربانی
کافه‌ای که در گوشه‌ای از بازار قدیمی تهران واقع شده بود، مکانی بود که نوشیدن چای در آن مرهمی بر روح بود. حاج کاظم مهبوتیان، وارث این سنت، معتقد بود چای باید با دل مهربان نوشیده شود؛ همان‌طور که «چای مهربانی» او نقطه ارتباط من با تاریخ و زنده‌گی روزمره ایرانیان شد.
چای؛ سنتی فراتر از صرف نوشیدنی
چای در ایران نه تنها نوشیدنی، بلکه نمادی است از مهمان‌نوازی، همبستگی و فرهنگ اجتماعی. از مجالس شادی و غم تا جشن‌های مذهبی و افطار رمضانی، چای پیوندی است که ایرانیان را حول خود جمع می‌کند و لحظاتی از آرامش و تعمق را رقم می‌زند.
چای؛ رابطی میان گذشته و حال تهران
چای لاهیجان که در چایخانه‌های کوچک تهران دم می‌شود، حامل داستان‌هایی از تاریخ، اقتصاد و سیاست ایران است که از تبریز تا بندرعباس امتداد دارد. این نوشیدنی ساده پلی است میان نسل‌ها، و نشانه‌ای از پذیرش و تعلق عمیق من به این سرزمین، دور از هر تصویری که پیش‌تر داشتم.