برخوردی ورای تمدن‌ها

من این برخورد را نه برخوردی تمدنی با حفظ اصول تمدنی و نه برخورد بین تمدن‌ها می‌دانم بلکه آن را برخوردی می‌دانم میان یک خیر آشکار و بدیهی با یک شرّ واضح و غیرقابل انکار. ما این نبرد را در موقعیت شک و تردید آغاز نکرده ایم، ما در وضعیت قطع انسانی و اخلاقی وارد این کارزار شده ایم. از این جهت در «احدی الحسنین» بودن پایان این جنگ هم تردیدی نداریم، چون در راهی که برگزیده‌ایم نه ما و نه انسان‌های آزاده هیچ تردیدی ندارند.

بیشتر بدانید:

بار دیگر جهانی شدن کاریکاتور کمال شرف/ واکنش به هدف قرار گرفتن صداوسیما

رمزگشایی از پیامدهای تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران

با این توجه پیروز میدان را در پایان معرکه جستجو نکنید، پیروز معرکه از ابتدا معلوم است. پیروز میدان کسی نیست که بیشتر می‌کُشد، پیروز میدان کسی است که در میانهٔ خیرهای فطری و انسانی ایستاده و ملت‌های آزاده را بدون هیچ رسانه‌ای با خود همراه نموده است.
اینجا ملاک پیروزی را نه در میزان موشک‌ها و فناوری‌ها بلکه در طهارت و پاکی (و در معصومیت) جستجو کنید. پیروزی را نه در داشتن امکانات و اطلاعات بیشتر بلکه در برخورداری از فضیلت‌های انسانی بجویید. و نیز پیروزی را نه در کشتن و خون‌ریختن، بلکه در ایستادن و نترسیدن دنبال کنید. آیندهٔ این جنگ بزرگ را فلسفه‌های حیات و مرگ در دو سوی نبرد تعیین خواهند کرد آنهایی پیروز میدان خواهند بود که نه در زنده بودن طمعی دارند و نه از مرگ و شهادت خوف و هراسی دارند.
حُسن این نبرد بزرگ غربال بزرگ و حجت آشکاری خواهد بود در تفکیک پاکی و ناپاکی، خیر و  شر، و خُبث و طیب‌های انباشته در سطح ملی و بین‌المللی؛ یک طرف خیر انسانی بزرگ و در طرف دیگر شرّی بی‌نهایت شیطانی و بزرگ.