دکتر موزون از دردها و شادی‌هایش می‌گوید و گواهی‌هایی از دل یک تجربه رسانه‌ای ارائه می‌دهد؛ تجربه‌ای که در آن هر داستان را چنان زیسته که گویی بخشی از زندگی خودش بوده است. او از لحظاتی می‌گوید که هنگام فیلمبرداری اشک ریخته، و از موقعیت‌هایی که او را وادار به بازنگری در تمام زوایای زندگی‌اش کرده است.

این گفتگو بر بعد معنوی این تجربه رسانه‌ای متمرکز است و نشان می‌دهد چگونه رسانه می‌تواند از ابزار سرگرمی به وسیله‌ای برای هدایت و دگرگونی زندگی مردم تبدیل شود. موزون این برنامه را نه یک دستاورد شخصی، که پروژه‌ای جمعی در خدمت حقیقت می‌داند.

در پایان این بخش، موزون افق‌های تازه‌ای را پیش‌رو می‌گذارد؛ از فصل‌های جدید برنامه تا احتمال تولید آثاری مشابه به زبان‌های دیگر، تا پیام "حیاة بعد از حیاة" به قلب‌های مردم در سراسر جهان راه یابد.
 

«حیاة بعد از حیاة» نام عربی برنامه " زندگی پس از زندگی" است؛ برنامه ای که داستان افرادی را روایت می‌کند که در تجربه‌ای از مرگ موقت، بدن خود را ترک کرده‌اند تا عالم برزخ را درک کنند و ببینند و سپس دوباره به زندگی بازگردند.  
این برنامه روایتگر تجربه افرادی است که در حالت مرگ موقت، بدن خود را ترک کرده و پس از مشاهده عالم برزخ، دوباره به زندگی بازگشته‌اند.