علیّ‌بن‌مهزیار اهوازی در بیان بخشی از ماجرای تشرّف خویش به محضر حضرت بقیّـّﺔ‌الله‌‌ارواحنا‌فداه چنین می‌گوید: 

بیشتــر بدانیــد:

شکوه زیارت نیابتی؛ عشق به امام حسین (ع) در شب نیمه شعبان

کربلا غرق روشنایی جشنواره شمع‌های ولادت حضرت مهدی (عج)

فَدَخَلْتُ فَاِذَا الْبَيْتُ يَسْطَعُ مِنْ جٰانِبِهِ النُّورُ، فَسَلَّمْتُ عَلَيْهِ بِالْإِمٰامَةِ، فَقٰالَ لِی: 

يٰا اَبَا الْحَسَنِ! قَدْ كُنّٰا نَتَوَقَّعُكَ لَيْلاً وَ نَهٰاراً فَمَا الَّذِی أَبْطَاَ بِكَ عَلَيْنٰا؟ 
قُلْتُ: يٰا سَيِّدِی! لَمْ اَجِدْ مَنْ يَدُلُّنِی اِلَى الْآنَ. قٰالَ لِی: 

لَمْ‏ تَجِدْ اَحَداً يَدْلُّكَ؟ ثُمَّ نَكَتَ بِإِصْبَعِهِ فِی الْاَرْضِ، ثُمَّ قٰالَ: 

لٰا وَ لَكِنَّكُمْ كَثَّرْتُمُ الْاَمْوٰالَ وَ تَجَبَّرْتُمْ عَلىٰ ضُعَفٰاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ قَطَعْتُمُ الرَّحِمَ الَّذِی بَيْنَكُمْ، فَاَیُّ عُذْرٍ لَكُمْ الْآنَ؟ 

فَقُلْتُ: التَّوْبَةَ التَّوْبَةَ، الْاِقٰالَةَ الْاِقٰالَةَ. ثُمَّ قٰالَ: 

يَا ابْنَ الْمَهْزِيٰارِ! لَوْلَا اسْتِغْفَارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ لَهَلَكَ مَنْ عَلَيْهٰا اِلّٰا خَوٰاصَّ الشِّيعَةِ الَّذِينَ تُشْبِهُ اَقْوٰالُهُمْ اَفْعٰالَهُمْ:

پس داخل شدم. دیدم اتاق از جانب آن حضرت می‌درخشد. بر ایشان به عنوان امام سلام کردم. به من فرمودند: ای اباالحسن! ما شب و روز منتظر تو بودیم؛ چه چیزی سبب شد در آمدن کُندی کنی؟ عرض کردم: ای آقای من! تا این زمان کسی را نیافتم که مرا به شما رهنمون شود. 

فرمودند: کسی را نیافتی که تو را راهنمایی کند؟ حضرت با کشیدن انگشتانشان بر زمین، درنگی نمودند و سپس فرمودند: نه، اینگونه نیست؛ *بلکه شما دارایی‌ها را بسیار کردید، بر ضعفای از مؤمنان زورگویی نمودید، بزرگی فروختید و سخت گرفتید و پیوند خویشاوندی بین خود را گسستید. حال چه عذری برای این کارها دارید؟ *

عرض کردم: توبه؛ توبه؛ بازگشت؛ بازگشت. سپس حضرت فرمودند: 

*ای پسر مهزیار! اگر طلب مغفرت برخی از شما برای برخی دیگر نبود؛ هرآینه جز خواصّ از شیعیان که سخنان و کارهایشان همانند و مطابق یکدیگر است، همه‌ی اهل زمین هلاک می‌شدند.*

گفتم که روی ماهت از ما چرا نهان است
گفتا که خود حجابی، ورنه رخم عیان است

امام ‌باقر عليه السّلام فرمودند‌: 

• اِذٰا غَضِبَ اللّٰهُ تَبٰارَكَ وَ تَعٰالىٰ عَلىٰ خَلْقِهِ نَحّٰانٰا عَنْ جِوارِهِم: هنگامی که خداوند تبارک و تعالی بر خلقش غضب کند، ما اهل‌بیت را از مجاورت آنها کنار می‌دارد.

همچنین فرمودند: 

• اِذٰا کَرِهَ لَنٰا جِوٰارَ قَوْمٍ نَزَعَنٰا مِنْ بَیْنِ اَظْهُرِهِمْ: خداوند هنگامی که بودن ما در کنار قومی را کراهت داشته باشد، ما را از بین آنها بیرون می‌برد. 

خشم و کراهت خداوند سبب قطع ارتباط مردم با امام زمان عليه السّلام است. ما به امام دسترسی نداریم؛ زیرا خداوند بر ما غضب کرده است و خداوند زمانی بر انسان‌ها غضب می‌کند که آنها ظلم و ستم می‌کنند و معصیت و آلودگی به بار می‌آورند. 

• امیرالمؤمنین عليه السّلام فرمودند: 

وَ اعْلَمُوا اَنَّ الْاَرْضَ لٰا تَخْلُو مِنْ حُجَّةِ اللّٰهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لٰکِنَّ اللّٰهَ سَیُعْمِی خَلْقَهُ عَنْهٰا بِظَلْمِهِمْ وَ جَوْرِهِمْ وَ اِسْرٰافِهِمْ عَلیٰ اَنْفُسِهِمْ: 

و بدانید که زمین از حجّت خدای عزّ و جلّ خالی نمی‌ماند و لکن به سبب ظلم و ستم و زیاده‌روی خلایق در زیان رساندن بر خویشتن (گناهان) خداوند آنها را از مشاهده‌ی حجّت الهی نابینا می‌سازد. 

ظلم و آلودگي‌هايي كه مردم نسبت‌به خود و دیگران مرتكب مي‌شوند و معصيت و نافرماني‌ از دستورات الهي‌، خشم خداوند را نسبت‌به آنان بر‌مي‌انگيزد و ايشان را از فيض دیدار و جوار اولياي خدا محروم مي‌سازد. سبب غیبت غضب خدا و سبب غضب خدا ظلم و معاصی خلق است؛ پس به اين اعتبار نيز سبب غيبت امام زمان‌ عليه السّلام خود ما هستيم.

ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.