سوخت و ساز جنگنده‌های اسرائیلی با چه کشورهایی است؟

دو شنبه 21 آبان 1403 - 18:0:0
سوخت و ساز جنگنده‌های اسرائیلی با چه کشورهایی است؟

اتکای صرف ارتش صهیونیستی به توانمندی هوایی موجب شده یکی از دغدغه‌های اصلی مقامات صهیونیستی تأمین سوخت لازم برای سورتی زیاد مأموریت‌های پروازی ‌باشد که این امر به نوبه خود نقش کشورهایی که در تأمین سوخت این جنگنده‌ها و پهبادها و حتی تانک‌ها و بولدوزرهای ویرانگر مشارکت دارند را در عدم توقف ماشین جنگی رژیم صهیونیستی برجسته می‌کند

به گزارش پایگاه شبکه الکوثر،  جنگنده‌ها و پهبادهای اسرائیلی در تمامی ساعات شبانه‌ روز در حال پرواز بر روی شهر غزه و شهرهای لبنانی هستند و هر جنبنده‌ای را هدف حملات خود قرار می‌دهند و هیچ محدودیتی برای نابودی اماکن غیرنظامی همانند بیمارستان‌ها و مدارس و مساجد و ... قائل نیستند. موضوعی که آمار تلفات غیرنظامیان را به شدت افزایش داده است.

در آوریل 2024، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد قطعنامه ای را تصویب کرد که در آن نگرانی عمیق خود را در مورد استفاده اسرائیل از سوخت جت برای ارتکاب نقض قوانین بین المللی ابراز کرد.

بیشتــر بدانیــد:

حزب الله پس از نصرالله در مسیـــر درست

«حادثه آمستردام» طبل رسوایی رژیم صهیونیستی را جهانی کرد

کارشناسان حقوقی تأیید کردند که کشورهای مسئول حمل نفت و سوخت به اسرائیل ممکن است به اتهام شراکت در جنایات جنگی محکوم شوند.

سازمان غیرانتفاعیOil Change International (OCI) در آخرین  تحقیقات  خود درباره این موضوع اعلام کرد که «تداوم و گسترش عرضه نفت خام و فرآورده های نفتی پالایش شده، به نسل‌کشی مداوم اسرائیل دامن می‌زند»، در حالی که اکثریت این کشورها کنوانسیون نسل‌کشی و کنوانسیون‌های ژنو را امضا کرده‌اند.

بخش عمده‌ای از سوخت جت‌ها، گازوئیل تانک‌ها و بولدوزرها و سایر فرآورده‌های نفتی پالایش‌شده از سوی آمریکا تأمین می‌شود.

در سال 2020، آژانس لجستیک دفاعی انرژی ایالات متحده (DLA Energy) قراردادی را با شرکت انرژی «والرو»  به مبلغ 3 میلیارد دلار برای تامین نزدیک به یک میلیارد لیتر سوخت جت JP-8، سوخت دیزل و بنزین بدون سرب برای تامین چندین سال نیروهای مسلح اسرائیل امضا کرد.

گفتنی است رژیم صهیونیستی دارای سه پایانه واردات نفت خام است: اشکلون و حیفا در دریای مدیترانه و ایلات در دریای سرخ.

از طرف دیگر در حالی که جمهوری آذربایجان همچنان تامین کننده اصلی نفت خام اسرائیل است، قزاقستان، ایتالیا ، آلبانی، یونان و برزیل و برخی کشورهای آفریقایی مانند گابن  و نیجریه و کنگو نیز در این فهرست قرار دارند.

محور باکو - آنکارا - آستانه

جمهوری آذربایجان به تنهایی 40 تا 50 درصد نفت مورد نیاز رژیم صهیونیستی را تامین می کند. علاوه بر این غول انرژی دولتی آذربایجان، سوکار، در کنار بریتیش پترولیوم و شرکت اسرائیلی نیومد، مجوز اکتشاف گاز در شمال میدان گازی لویاتان در شرق مدیترانه را دریافت کرده است تا همکاری‌های انرژی باکو- تل‌آویو شاهد تحولی چشمگیر در سالهای اخیر باشد.

 روابط جمهوری آذربایجان و رژیم صهیونیستی به دوران حیدر علی اف، رئیس جمهور سابق و پدر الهام علی‌اف رئیس‌جمهور کنونی بازمی‌گردد. در دوران ریاست جمهوری وی، روابط رژیم صهیونیستی و آذربایجان گسترش یافت و این روابط به حدی برای صهونیست‌ها دستاورد داشت که آویگدور لیبرمن، وزیر دفاع سابق رژیم گفته بود: "هیچ رهبر جهانی به اندازه علی اف من را شگفت زده نکرد."

تحت حکومت او، دولت باکو ساختمان های یهودی را که توسط مقامات شوروی مصادره شده بود، بازگرداند ، کنیسه ها را بازسازی کرد و همکاری‌های پشت پرده اقتصادی و نظامی کلید خورد.

قزاقستان در کنار جمهوری آذربایجان، دیگر کشور مسلمان منطقه است که علی‌رغم فشارهای بین‌المللی به تأمین نیازهای نفتی رژیم صهیونیستی می‌پردازد. =

بر اساس گزارش بلومبرگ ، رژیم صهیونیستی از اواسط ماه مه حدود 220 هزار بشکه نفت در روز وارد کرده است که حدود 60 درصد آن از قزاقستان و آذربایجان بوده است و حتی قزاقستان از باکو گوی سبقت را نیز ربوده است و روزانه به طور متوسط 92.5 هزار بشکه نفت به رژیم صهیونیستی عرضه می‌کند.

اما صادرات نفتی جمهوری آذربایجان و قزاقستان با یک میانجی مهم تحقق می‌یابد که از قضا مدعی حمایت از مردم فلسطین است، یعنی ترکیه.

در حالی که آنکارا بارها خواستار تحریم تسلیحاتی اسرائیل و حتی مدعی قطع کامل تجارت با رژیم صهیونیستی شده اما همچنان به ترانزیت نفت از قفقاز به سرزمین‌های اشغالی ادامه می‌دهد. نفت از خط لوله باکو-تفلیس-جیهان می‌گذرد و سپس برای تحویل به طرف صهیونیستی به نفتکش‌ها منتقل می‌شود، نفتی که ارسال آن برای سرپا ماندن اقتصاد اسرائیل و ادامه عملیات‌های نیروی هوایی رژیم علیه مردم غزه و لبنان حیاتی است.

«میدل ایست آی» در ماه سپتامبر گزارش داد که علیرغم اعلام ممنوعیت رسمی، تجار ترکیه صادرات خود به رژیم صهیونیستی را در بحبوحه نسل کشی مداوم در غزه حفظ کرده اند.

میدل ایست آی  نوشت: «این نشان می‌دهد که روند استفاده از فلسطین برای حفظ تجارت با اسرائیل در حال افزایش است. »

برزیل دیگر کشوری است که همانند ترکیه، علی‌رغم مواضع سیاسی رهبران آن در حمایت از غزه و انتقاد از اقدامات جنایت‌آمیز رژیم صهیونیستی اما در تأمین حداقل 9 درصد از محموله‌های نفت خام به اسرائیل نقش دارد.

کلمبیا، پیشتاز قطع صادرات زغال سنگ

با این حال کشورهایی نیز هستند که به کمپین تحریم‌های انرژی علیه رژیم صهیونیستی در حمایت از مردم فلسطین پیوسته‌اند. کلمبیا با اعلام گوستاوو پترو رئیس جمهور این کشور از اوایل ژوئیه (تیر 1403)  صادرات زغال سنگ به رژیم صهیونیستی را متوقف کرده است.

در ماه مه، پترو، اولین رئیس جمهور چپ گرای کلمبیا، قطع روابط دیپلماتیک با اسرائیل را اعلام کرد و به روابط نزدیک نظامی و تجاری با این رژیم پایان داد. او گفت: «اگر فلسطین بمیرد، بشریت می میرد.»

بر اساس داده های S&P Global Commodities at Sea، کلمبیا تامین کننده اصلی زغال سنگ اسرائیل است و 60 درصد از کل واردات زغال سنگ این رژیم در سال 2023 از کلمبیا بوده است.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی پس از این تحریم، به سرعت به دنبال تامین کنندگان جایگزین بوده و پاسخ های مثبتی از برخی کشورها دریافت کرده است، اما باید حق بیمه بیشتری را برای واردات زغال سنگ خود بپردازد.


ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.


دو شنبه 21 آبان 1403 - 19:16:32