امام هادی علیه السلام فرمودند:
«الْحِكْمَةُ لا تَنْجَعُ فِی الطِّباعِ الْفاسِدَةِ»
دانش و حکمت و معرفت در طبع‌ها و وجودهای فاسد جایگیر نمی شود؛
یعنی تا انسان وجودش را تطهیر و پاک نکند، این ظرف شایستگی آن مظروف را پیدا نمی کند. اگر انسان بخواهد اهل معرفت و کمالات عارفانه شود، شرطش این است که اوّل ظرف وجودی اش را پاک کند. اگر انسان با لقمه های حرام، سخنان پلید، اندیشه های آلوده، افکار انحرافی و کارهای معصیت آمیز وجودش را فاسد کند، این طبع فاسد، پذیرای حکمت و حقایق نورانی نخواهد بود. هر چند هم شما برایش بگویید، اصلاً به دلش نمی‌نشیند و برایش چیزهای بی معنا و بی مزه ای است.
بنابراین اگر کسی بخواهد حکمت در وجودش جایگزین شود، لازمه اش این است که وجودش را تزکیه و پاک و از فساد مبرّا کند.
شنبه 2 تیر 1403 - 7:5:24