در مقاتل و کتب تاریخی درباره علاقه حضرت سیدالشهدا (علیه السّلام) به حضرت سکینه (سلام الله علیها) و مادرشان سخن رفته است. «ابو الفرج مي گويد: مادر عبد اللَّه بن الحسين رباب دختر امرى القيس است كه حضرت امام حسين (علیه السّلام) در باره ‏اش مي فرمايد:

لعمرك اننى لاحب دارا                                                             تكون بها سكينة و الرباب‏

احبهما و ابذل جل مالى‏                                                            و ليس لعاتب عند عتاب‏

يعنى به جان تو قسم من آن خانه‏ اى را دوست دارم كه سكينه و رباب در آن باشند. من ايشان را دوست دارم و بيشتر مال خود را براى آنان بذل و بخشش مي كنم و كسى نمى ‏تواند مرا مورد عتاب قرار دهد.

حضور حضرت سکینه (س) در کربلا و دعوت نمودن امام حسین(علیه السّلام) ایشان را به صبر

حضرت سکینه (سلام الله علیها) به همراه مادر گرامیشان در واقعه عاشورا در کربلا حضور داشتند و حضرت امام حسین (علیهم السّلام) ایشان را به صبر فراخواندند:

برخی از مقاتل نقل کرده اند هنگامی که حضرت امام حسین (علیه السّلام) دیدند که هفتاد و یار ایان به شهادت رسیدند به سوی خیمه آمدند و صدا فرمودند: سكينه و فاطمه و ام كلثوم، عليكن مني السلام. سكينه با او فرياد فرمود: اى پدر جان، تسليم مرگ شدى؟ فرمود: كسى كه يار و ياورى ندارد چگونه تسليم مرگ نشود؟ گفت: پدر جان، ما را به حرم جدّمان برگردان، فرمود: هيهات اگر مرغ قطا را باز مى‏گذاردند مى ‏خوابيد. زنان حرم شيون كردند و حضرت امام حسين (علیه السّلام) آنها را آرام كرد. در همين مقتل است كه رو به ام كلثوم كرد و فرمود: تو را در باره خودت به نيك رفتارى سفارش كنم، من به ميدان اين لشكر مى ‏روم، سكينه شيون ‏كنان پيش آمد، حضرت امام حسين (علیه السّلام) او را بسيار دوست مى ‏داشت، او را به سينه چسبانيد و اشكهايش را پاك كرد و به اين مضمون فرمودند:

سيطول بعدي يا سكينة فاعلمي‏                                               منك البكاء إذ الحمام دهاني‏

لا تحرقي  قلبي  بدمعك حسرة                                                ما دام مني الروح في جثماني‏

فإذا  قتلت  فأنت  أولى  بالذي‏                                       تبكينه  يا  خيرة النسوا

گريه‏ ها دارى پس از من اى سكينه جان من چون بميرم گريه‏ ها دارى تو اى آرام من دل مسوزان از من اى جانم به اشك آتشين تا كه باشد جان من اندر تن اى جانان من چون به خون غلطم تو را ماتم بود شايسته ‏تر اى مهين بانوان اى ديده گريان من!

عبور حضرت سکینه (س) از قتلگاه و مواجهه با پیکر پاره پاره پدر

هنگامی که بانوان حرم را از قتلگاه عبور دادند حضرت سكينه جسم پاره‏ پاره پدر را در بر كشيد و به زاری و ناله دل سنگ خاره را پاره مى‏ كرد؛ مى‏ناليد و مى‏گريست.

همى‏ گفت اى شه با شوكت و فر                                               تو را سر رفت و ما را افسر از سر

دمى برخيز و حال كودكان بين‏                                                 اسيـر و دستگير  كوفيـان  بين‏

و روايت شده كه آن مخدّره جسد پدر را رها نمى‏كرد تا آن كه جماعتى از اعراب جمع شدند و او را از جسد پدر بازگرفتند.

و در مصباح كفعمى آمده است كه سكينه گفت: چون پدرم كشته شد، آن بدن نازنين را در آغوش گرفتم، حالت اغما و بى‏هوشى براى من روى داد در آن حال شنيدم پدرم مى‏ فرمود:

شيعتى ما ان شربتم‏ماء عذب فاذكرونی                        اذ  سمــعتم  بغريب‏ او شهيـد فاندبوني‏

شیعیانم هر زمان آب گوارایی نوشیدید یاد من باشید./ هر زمان نام غریبی یا شهیدی را بشنوید برای من شیون کنید.

پس اهل بيت را از قتلگاه دور كردند، پس آنها را بر شتران برهنه به تفصيلى كه گذشت سوار كردند و به جانب كوفه روان داشتند.

بیشتر سیره نویسان معتقدند که سکینه دختر حضرت امام حسین (علیه السّلام) در مدینه وفات نمودندو در قبرستان بقیع به خاک سپرده شدند. تاریخ وفات ایشان پنجم ربیع الاول سال 117 هجری ذکر شده است.